طول عمر بیماران اوتیسمی

اوتیسم یک اختلال روانپزشکی است که دارای علائم نسبتا مشخصی می باشد. به طور معمول بیماری اوتیسم در همان سال های اول زندگی یعنی در بازه 2 تا 5 سالگی توسط خانواده شناسایی می گردد. خوشبختانه در سال های اخیر اقدامات فراوانی برای شناساندن این بیماری به جامعه عمومی انجام گرفته است. اما همچنان آگاهی مردم نسبت به این اختلال پایین می باشد. همین ناآگاهی ها زمینه ساز خطرات فراوانی برای این بیماران است و  بر طول عمر بیماران اوتیسمی تاثیر می گذارد. در این مقاله قصد داریم شما را بیشتر با عوامل تاثیر گذار بر طول عمر بیماران اوتیسمی آشنا کنیم. همراه ما باشید.

اوتیسم چیست؟

اوتیسم یک اختلال رشدی است. آثار این اختلال در رفتار و ارتباطات فرد با جامعه مشخص می گردد. بیماران مبتلا به اوتیسم به طور معمول دارای رفتار های تکرار شونده، وسواس گونه و مشکلات یادگیری می باشند. آنها معمولا در بیان کلمات و جمله بندی ها مشکل دارند. عوامل متعددی ایجاد کننده این اختلال در انسان می باشد. سن بالای پدر و مادر در هنگام تولد بچه، زمینه ارثی و… از جمله این موارد می باشند.

عوامل تاثیر گذار بر طول عمر بیماران اوتیسمی

بیماری اوتیسم به خودی خود یک بیماری کشنده نیست. پس نمی توان گفت وجود اختلال اوتیسم در افراد باعث کاهش طول عمر بیماران اوتیسمی می گردد. بلکه عوارض شناختی و یادگیری این بیماری احتمال قرار گرفتن در شرایط مرگ آسا را افزایش می دهد. در ادامه چندین مورد از عوامل تاثیر گذار بر طول عمر بیماران اوتیسمی بیان می گردد.

برای دریافت نوبت غربالگری و کارنامه رشد رایگان فرم ذیل را تکمیل نمایید.

بعد از پر کردن فرم زیر منتظر تماس همکاران برای نوبت دهی باشید.

افکار خودکشی و افزایش احتمال مرگ در بیماری اوتیسم

افکار خودکشی در میان بیماران اوتیسمی بسیار شایع است. این افکار در افرادی که دارای کمترین میزان نقایص شناختی هستند شایع تر و کشنده تر است. علت این مسئله نیز واضح است. هر چه آگاهی فرد از شرایط محیطی و تفاوت های خود با دیگران بیشتر باشد احتمال افسردگی و خودکشی بیشتر می شود. بیماران اوتیسمی که دچار نقایص یادگیری و شناختی کمتری هستند خود را با دیگران مقایسه می کنند و همین مسئله از بزرگترین معزل ها است. اگر در بین اطرافیانتان افرادی را می شناسید که دچار این اختلال می باشند. به آنها مراجعه به روانشناس را پیشنهاد کنید. زیرادر این مورد به خصوص احتمال خودکشی و قتل نه تنها در ارتباط با بیمار بلکه در ارتباط با خانواده او نیز محتمل می باشد.

ناآگاهی نیز تاثیر بسیاری در کاهش طول عمر افراد مبتلا به بیماری اوتیسم دارد.

از آنجایی که برخی از بیماران اوتیسمی دارای نقایص شناختی و یادگیری فراگیری هستند به طور معمول دست به کار های خطرناک می زنند. شاید برخی از این رفتار ها برای افراد معمول باشد اما برای بیماران اوتیسمی خطر مرگ و یا آسیب جدی به همراه داشته باشد. به عنوان مثال از یک ماده سمی تغذیه کنند و یا در رفت و آمد های روزمره کاملا بی احتیاط باشند. پس این نکته را بدانید که بیماران اوتیسمی نیاز به مراقبت دائمی دارند. از آنها غافل نشوید.

احتمال مرگ بر اثر بیماری های مزمن در اوتیسمی ها بیشتر است.

متاسفانه به طور معمول توجه کافی به افراد مبتلا به اوتیسم نمی شود. آنها خود نیز آگاهی کافی نسبت به درد و انواع بیماری ها ندارند. همین مسئله باعث می شود تا بیماری های مزمن و ساده نیز دیر فهمیده شوند و آثار جبران ناپذیر و یا حتی مرگ برای بیماران اوتیسمی به ارمغان بیاورند.

سخن پایانی

بیماران اوتیسمی و خانواده هایشان در معرض افسردگی و افت کیفیت سلامت روان هستند. اگر شما در اطرافتان کسی را می شناسید که با این مسئله درگیر است، مراجعه به مراکز سلامت روان را حتما به آنها پیشنهاد کنید.