اوتیسم چیست

علائم و نشانه های اوتیسم چیست؟

علائم اوتیسم در حدود ۱ تا ۲ سالگی بروز می کند با این حال ممکن است زودتر یا دیرتر نیز ظاهر شوند. از علائم اولیه اوتیسم می توان به تاخیر قابل توجه در رشد گفتار و زبان باشد. علاوه بر این دیگر علائم شامل:

• مشکل در ارتباطات و تعاملات اجتماعی
• مشکل در برقراری تماس چشمی
• مشکل در درک و به اشتراک گذاری احساسات در نتیجه ناتوانی در همدردی با دیگران
• مشکلات در ارتباطات غیرکلامی و زبان بدن
• ناتوانی در استفاده از ضمایر مانند «من» – «تو»
• اکو کردن یا تکرار گفته های شنیده شده در لحظه یا تاخیری
• دشواری در دوست یابی و ادامه روابط
• علایق محدود و تکراری
• حرکات کلیشه ای
• بیش حسی یا کم حسی نسبت به محرک ها
• خود ازاری
• عدم توانایی در درخواست شفاف سازی یا اصلاح مکالمات خود
• عدم انعطاف نسبت به تغییرات و پایبندی بیش از حد به روتین ها
• تاخیر در گفتار و ممکن است هرگز به گفتار دست پیدا نکنند.
• ترجیح تنهایی
• عدم درک شوخی و استعاره ها و ضرب المثل ها
• عکس العمل بیش از حد یا کمتر از حد به درد
• نقص در تئوری ذهن یا درک تفکرات دیگران در موقعیت های مختلف

زیرگروه های اختلال طیف اوتیسم چیست؟

• تقسیم بندی اوتیسم براساس ریشه اختلال:

1. اوتیسم با یا بدون اختلال زبانی
2. اوتیسم با یا بدون بیماری های ژنتیکی
3. اوتیسم با یا بدون اختلالات روانی
4. اختلال با یا بدون کاتاتونیا

• تقسیم بندی اوتیسم براساس نوع اختلال:

1. اسپرگر
2. درخودماندگی
3. اختلال فراگیر رشد PDD
4. اختلال فروپاشی دوران کودکی CDD

سطوح اختلال طیف اوتیسم چیست؟

متخصصان اوتیسم اوتیسم را به سه سطح تقسیم کردند؛ هر چه سطح کودک پایین تر باشد اختلال خفیف تر و نیاز به حمایت کمتری نیز دارد و هرچه سطح بالاتر باشد نیاز به حمایت حداکثری خواهد شد.

سطح یک: اوتیسم خفیف و نیاز به حمایت؛

در این سطح مهارتهای اجتماعی و تعاملی معمولا قابل قبول است اما در درک شوخی ها و استعاره ها دچار مشکل خواهند شد.

سطح دو: اوتیسم متوسط و نیاز به حمایت قابل توجه

در این سطح نقص در مهارت های ارتباطی کلامی و غیرکلامی در زندگی روزمره تاثیر منفی دارد. تاخیر در رشد گفتار و زبان به وضوح مشاهده می شود.

سطح سه: اوتیسم شدید و نیاز به حمایت حداکثری

در این سطح فقدان مهارت های ارتباطی کلامی و غیرکلامی بصورت بارز مشاهده می شود. عدم تمایل به مشارکت در تعاملات اجتماعی و مشکلات فراوان در تغییر دادن و سازگاری رفتار مشکل ساز خواهد بود.

چه عواملی باعث بروز اوتیسم می شوند؟

علت مشخصی برای ایجاد اوتیسم وجود ندارد اما عوامل خطرساز شامل:

• عوامل ژنتیکی :

وجود سابقه ژنتیکی اوتیسم

جهش ژنتیکی

وجود سندرم های مختلف

• عوامل محیطی :

وزن کم حین تولد

سن بالای والدین

عفونت و مسمومیت با فلزات سنگین حین بارداری

مصرف دخانیات و مشروبات الکلی حین بارداری

تاثیر واکسن بر ایجاد اوتیسم چیست؟

شایعات زیادی بنا به رابطه تزریق واکسن و ابتلا به اوتیسم به وجود آمده است و والدین را نگران این قضیه کرده است. توجه کنید که محققین اعلام کردند که هیچ نوع ارتباط و مسئولیتی بین اختلال اوتیسم و تزریق واکسن وجود ندارد بلکه تزریق واکسن ها در زمان های مشخص و تجویز شده بسیار مهم است.

تشخیص اوتیسم به چه شکل صورت می گیرد؟

تشخیص صحیح و به موقع اوتیسم بسیارحیاتی است چراکه هرچه زودتر تشخیص صورت گیرد امید برای بهبودی شرایط کودک بیشتر و اثر بخشی درمان نیز به همان نسبت بیشتر خواهد بود.

تشخیص ASD شامل غربالگری، آزمایش های ژنتیکی و ارزیابی و مشاهده می باشد و هیچ ازمایش خون یا تصویربرداری خاصی برای تشخیص وجود ندارد. پس از مشاهده علائم در کودک به متخصص مراجعه کنید تا با تجویز آزمایشات ژنتیک در صورت لزوم  و مشاهده تعاملات کودک و بررسی او با توجه سطوح رشد طبیعی تشخیص درست اعمال شود.

فرایند تشخیص در کشور ما می‌تواند به دو صورت باشد:
1. مراجعه به پزشک متخصص (روانپزشک کودک یا متخصص اعصاب و روان کودکان)
2. مراجعه به متخصصین آموزش (روانشناسان و متخصصین آموزش کودکان اُتیستیک)

امکان پیشگیری از اوتیسم وجود دارد؟

اگر چه نمی توان از داشتن کودک مبتلا به اوتیسم به طور قطعی مطلع شد و اقدام به جلوگیری صددرصدی کرد اما با ایجاد تغییرات مناسب در سبک و کیفیت زندگی می توان تا حدی بروز آن را کاهش داد:

• معاینه منظم قبل، حین بارداری و در زمان اقدام برای بارداری
• خوردن غذاهای مناسب و سالم
• ورزش کردن و داشتن وزن طبیعی
• مراقبت های لازم پیش از بارداری
• سن مناسب بارداری در پدر و مادر
• عدم استفاده از داروها بدون مشورت با پزشک
• درمان بیثماری های موجود قبل از اقدام به بارداری

اوتیسم درمان می شود؟

روش های درمانی قطعی برای اوتیسم ثابت نشده است اما پیشنهاداتی در جهت بهبود شرایط کودکان وجود دارد.

مراجعه به گفتاردرمان و کادرمان در جهت بهبود مهارت های ارتباطی و حرکتی بسیار توصیه می شود.

از دیگر استراتژی های درمانی:

• دارودرمانی
• رفتاردرمانی
• موسیقی درمانی
• TEACCH
• نوروفیدبک
• ABA

اوتیسم در بزرگسالی به چه صورت است؟

اوتیسم یک اختلال مادام العمر است و تا بزرگسالی با فرد باقی خواهد ماند. اگر این اختلال در کودکی به موقع و به درستی مورد توجه قرار نگیرد و در جهت بهبود اقداماتی صورت نگیرد، ممکن است فرد مبتلا در بزرگسالی با مشکلات زیادی روبرو شود و از داشتن زندگی مستقل یا تحصیلات کافی محروم شود.

علائم اوتیسم در بزرگسالی چیست؟

• مشکل در برقراری ارتباط مناسب با سن و دوستیابی:
• نقص در ارتباط غیرکلامی
• نقص در یکپارچگی حسی
• فقدان تئوری ذهن و همدردی و درک احساسات دیگران
• رفتارهای تکراری و کلیشه ای
• مشکلات خواب
• علاقه شدید و خاص به موضوعات خاص

درمان اوتیسم در بزرگسالی چیست؟

درمان در این افراد بر پایه کنترل یا کاهش رفتارهای غیرطبیعی و حرکات غیرعادی جلو می رود:

• رفتاردرمانی یا اصلاح رفتار
• گفتار درمانی
• کاردرمانی
• دارودرمانی در جهت کاهش مشکلات خواب، گوارش و اضطراب و ..
• آموزش ویژه توسط درمانگران یا معلمان
• خانواده درمانی
• گروه درمانی