تشخیص و مداخله به موقع در اختلال اوتیسم از مشکلات شدیدتر در بزرگسالی جلوگیری می کند. بنابراین عاقبت این کودکان، بزرگترین نگرانی والدین آن هاست. عاقبت کودکان اوتیسم تا حد زیادی تحت تاثیر روابط اجتماعی و تعاملات آنهاست.
اختلال اوتیسم یک بیماری رشدی عصبی می باشد. این بیماری معمولا در اوایل دوره کودکی (قبل از ۳ سالگی) بروز می کند. علائم و شدت این بیماری در افراد مختلف، متفاوت است. اما مهم ترین علامت آن نقص در تعاملات اجتماعی است. پزشکان و درمانگران با توجه به علم و تجربه خویش می توانند تشخیص درست را انجام دهند.
ویژگی های شاخص کودکان اوتیسمی
آگاهی خانواده از ویژگی ها و علائم اوتیسم، در تشخیص و مراجعه زودهنگام به متخصص به آن ها کمک خواهد کرد و سختی مسیر بهبودی را تا حدی کاهش می دهد.
علائم اوتیسم در کودکان:
مشکل در ارتباط گیری با دیگران
مشکل در درک احساسات دیگران
مشکل در دوست یابی
مشکل در بازی های نمادین
توجه خاص و غیرمعمول به بخشی از یک اسباب بازی
تاخیر در شروع گفتار
محدودیت در جمله سازی
استفاده از کلمات یا عبارات تکراری
اکوکردن و تکرار صحبت های طرف مقابل
مشکل در استفاده صحیح از ضمایری مانند من – تو
مشکل در درک شوخی و استعاره
حرکات کلیشه ای مانند بال بال زدن
واکنش بیش از حد یا کمتر از حد به محرک های محیطی
خود ازاری
عدم انعطاف پذیری نسبت به تغییرات
عاقبت کودکان اوتیسم چیست
عاقبت کودکان اوتیسم مسیر مشخصی ندارد اما والدین در صورت آگاهی و اقدام به موقع می توانند چالش این کودکان را در بزرگسالی و نوجوانی کاهش دهند.
یکی از مهم ترین چالش هایی که افراد مبتلا به اوتیسم با آن مواجه هستند، ریسک خطر برای طول عمر کوتاه تر است. اوتیسم به تنهایی باعث طول عمر نمی شود بلکه شرایطی که این اختلال برای فرد مبتلا ایجاد می کند، سن مرگ و میر را تحت تاثیر قرار می دهد.
مجله بهداشت عمومی آمریکا بیان کرده است که به نظر می رسد افراد مبتلا به اوتیسم در معرض خطر مرگ و میر ناشی از جراحت قرار دارند که به دلیل گم شدن، قادر نبودن به درخواست کمک، قادر نبودن به گفتن نام یا شماره تماس اضطراری خود اتفاق می افتد و یا آنقدر تحریک و وحشت زده می شوند که خود را در معرض آسیب قرار می دهند.
علاوه بر این تحقیقات نشان داده است که افکار خودکشی در افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر از افراد عادی است مخصوصا در افراد با اوتیسم سطح بالا؛ چرا که نسبت به شرایط خود شناخت و آگاهی بیشتری دارند و متوجه محدودیت های خود خواهند شد.
از دیگر عوامل موثر در عاقبت این کودکان سطح شدت اختلال است. هرچه سطح پایین تر باشد (سطح ۱) به این معناست که کودک به حمایت کمتری نیاز دارد و علائم خفیف تری را نشان می دهد. اما در سطح ۲ و ۳ علائم به ترتیب متوسط و شدید است، در نتیجه به حمایت بیشتری نیز نیاز خواهند داشت.
نکاتی برای والدین درگیر کودک مبتلا به اوتیسم
- مطالعه از منابع معتبر و افزایش آگاهی خود درباره نحوه برخورد با این کودکان
- مداخله زودهنگام و هدر ندادن وقت به امید بهبودی خود بخودی
- درک احساسات و شرایط کودک خود
- پذیرش شرایط کودک و عدم مقایسه او با دیگر کودکان
- فراهم کردن ارامش محیطی
- مشورت منظم و پیگیری جلسات با متخصص و درمانگران مربوطه
- صبوری و شکیبایی
- فراهم کردن شرایط تحصیل
- درک علاقمندی ها
علت بروز اوتیسم چیست
تا کنون علت اصلی بروز اختلال اوتیسم را عوامل ژنتیکی بیان کرده اند. علاوه بر ژنتیک ممکن است برخی از عوامل محیطی در زمان بارداری نیز در بروز این اختلال درگیر باشند. مثلا قرار گرفتن مادر باردار در معرض آلودگی های محیطی و سموم و یا استعمال دخانیات یا مشروبات الکلی.
پس از تشخیص اوتیسم توسط متخصص، اولین سوال والدین درباره احتمال درمان اوتیسم است. تا کنون روش مشخص و قطعی برای درمان این اختلال پیشنهاد نشده است اما شیوه های موثری در جهت بهبود وضعیت و بالابردن کیفیت زندگی وجود دارد.
راهکارهای درمانی اوتیسم
- رفتاردرمانی: شیوه ای موثر در جهت اصلاح رفتار با روش های مبتنی بر سرگرمی.
- گفتاردرمانی: در جهت برقراری ارتباط مناسب در کودک برای رفع نیازها و خواسته های خود.
- دارودرمانی: در موارد اضطراری گاهی با تشخیص پزشک یا روانپزشک داروهای مورد نیاز تجویز می شوند.
عاقبت کودکان اوتیسم در هاله ای از ابهام قرار دارد و با ورود به سن جوانی و بزرگسالی با چالش های متفاوتی روبرو خواهند شد، که به حمایت هایی متفاوت از زمان کودکی نیاز دارند تا کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشند.
