آیا تا به حال فکر کرده‌اید که ایا بیش فعالی همان اوتیسم است؟ این سوالی است که بسیاری از والدین می‌پرسند، چون برخی از علائم این دو اختلال شبیه به هم هستند. این شباهت‌ها باعث می‌شود که بعضی کودکان تشخیص نادرستی دریافت کنند و درمان مناسبی برای آن‌ها انجام نشود.
در این مقاله از خانه رشد تلاش کرده ایم تفاوت اوتیسم و بیش فعالی را بررسی کنیم و به شباهت اوتیسم و بیش فعالی بپردازیم تا شما بتوانید با شناخت بهتر، تصمیم درستی برای درمان فرزندتان بگیرید.
آیا بیش فعالی همان اوتیسم است؟
بیش فعالی (ADHD) و اوتیسم (ASD) هر دو از اختلالات عصبی-رشدی محسوب می‌شوند، اما از نظر علائم، علت‌ها و روش‌های درمانی کاملاً متفاوت هستند. بیش فعالی بیشتر روی توجه، تمرکز و رفتارهای تکانشی تأثیر می‌گذارد، در حالی که اوتیسم مشکلات تعاملات اجتماعی ناکارآمد، الگوهای رفتاری خاص و چالش‌های ارتباطی را شامل می‌شود.
با این حال، برخی شباهت‌های ظاهری بین این دو وجود دارد که باعث می‌شود والدین، معلمان یا حتی متخصصان در برخی موارد دچار تشخیص افتراقی اشتباه شوند.
تفاوت اوتیسم و بیش فعالی در نگاه اول
یکی از سوالات رایج خانواده‌ها این است که چگونه تشخیص دهند کودکشان بیش فعال ۳ روش ساده برای تشخیص بیش فعالی در کودکان است یا مبتلا به اوتیسم. برای پاسخ به این موضوع، باید علائم اصلی هر کدام را بررسی کنیم. در بیش فعالی، سه ویژگی اصلی وجود دارد: فعالیت بیش از حد، رفتارهای تکانشی و نقص توجه پایدار.
اما در اوتیسم، چالش‌های اصلی شامل مشکلات ارتباطی و زبانی، تعامل اجتماعی ضعیف و رفتارهای کلیشه‌ای است. کودکان بیش فعال معمولاً رفتارهای پرخطر و بی‌احتیاطی دارند، اما کودکان اوتیسمی بیشتر در نقص ارتباطات غیرکلامی و درک احساسات دیگران مشکل دارند.
در صورتی که کودک همزمان هر دو اختلال را داشته باشد، نشانه‌های هر دو در او دیده می‌شود.
شباهت‌های اوتیسم و بیش فعالی که باعث سردرگمی می‌شود
بیش فعالی و اوتیسم دو اختلال متفاوت هستند، اما برخی از علائم آن‌ها می‌تواند شباهت داشته باشد. هر دو گروه ممکن است مشکلات تنظیم هیجانی، نقص در تمرکز و چالش‌های اجتماعی را تجربه کنند. برخی از کودکان بیش فعال نیز رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای دارند که می‌تواند شبیه اوتیسم به نظر برسد.
همچنین، پردازش حسی غیرعادی در هر دو اختلال دیده می‌شود؛ به عنوان مثال، برخی از آن‌ها به صداهای بلند یا نورهای شدید حساس هستند. این موارد باعث می‌شود که تشخیص این دو اختلال از یکدیگر دشوار باشد و نیاز به تست‌های تشخیصی معتبر و ارزیابی دقیق متخصصان وجود داشته باشد.
تفاوت اوتیسم و بیش فعالی از نظر علائم
برخی از علائم در هر دو اختلال، مشترک هستند. به طور مثال نقص توجه و حواس پرتی در هر دو مورد وجود دارد. در هر دو اختلال، پرخاشگری دیده می‌شود. اوتیسم قبل از سه سالگی بروز پیدا می‌کند اما علائم بیش فعالی بین ۵ تا ۱۷ سالگی مشاهده می‌شوند.
علائم اوتیسم شامل طیف گسترده‌ای از رفتارها و چالش‌ها است که از مشکلات ارتباطی تا رفتارهای تکراری را در بر می‌گیرد. علائم اوتیسم شدید نیز ممکن است شامل عدم توانایی در برقراری ارتباط کلامی و نیاز به حمایت دائمی باشد.
اوتیسم اختلالی است که فرد به صورت مادام العمر (پایان عمر) به آن مبتلا است. در مقابل اختلال بیش فعالی به مرور زمان (رسیدن به بزرگسالی) خفیف می‌شود یا از بین می‌رود. افراد مبتلا به بیش فعالی، در توجه به عوامل مختلف دچار مشکل هستند.
علائم اوتیسم در نوجوانان نیز ممکن است شامل اضطراب اجتماعی، مشکلات در تنظیم احساسات و حساسیت‌های حسی شدیدتر باشد.افراد اوتیسمی نمی‌توانند روی موضوعی که علاقه ندارند تمرکز کنند.
به طور کلی در رابطه با علائم و نشانه‌ها در زمینه‌های مختلف اجتماعی، یادگیری، توجه و… با یکدیگر تفاوت دارند. البته بین آن‌ها برخی علائم نیز همبودی دارند.
تفاوت در رفتار اجتماعی
کودکان اوتیستیک معمولاً در تعاملات اجتماعی مشکل دارند و ممکن است از برقراری ارتباط چشمی پرهیز کنند یا توانایی درک احساسات دیگران را نداشته باشند. در مقابل، کودکان بیش‌فعال علاقه زیادی به تعامل دارند، اما به دلیل مشکلات تنظیم هیجانی، نمی‌توانند مکالمه را مدیریت کنند.
آن‌ها ممکن است وسط صحبت دیگران بپرند، نوبت را رعایت نکنند یا به‌طور ناگهانی وارد گفت‌وگو شوند. این تفاوت یکی از عوامل مهم در روش‌های غربالگری اوتیسم محسوب می‌شود.
تفاوت در تمرکز و توجه
در بیش‌فعالی، تمرکز کودک بسیار ضعیف است و ذهن او مدام از یک موضوع به موضوع دیگر منحرف می‌شود. این افراد به سختی می‌توانند روی یک فعالیت برای مدت طولانی بمانند. اما در اوتیسم، تمرکز برعکس است؛
این کودکان ممکن است علاقه شدیدی به یک موضوع خاص نشان دهند و ساعت‌ها بدون خستگی به آن بپردازند.تمرکز پایدار در کودکان اوتیسمی معمولاً محدود به علایق خاص‌شان است و تغییر فعالیت برایشان دشوار خواهد بود.
تفاوت در گفتار و زبان بدن
کودکان اوتیستیک ممکن است تأخیر در گفتار داشته باشند یا حتی تا سال‌ها حرف نزنند. برخی از آن‌ها نقص ارتباطات غیرکلامی دارند، یعنی از حرکات دست، حالت‌های چهره یا زبان بدن برای بیان احساساتشان استفاده نمی‌کنند.
در مقابل، کودکان بیش‌فعال معمولاً بسیار پرحرف هستند و گاهی بدون فکر صحبت می‌کنند. آن‌ها ممکن است مکالمه را بدون رعایت نوبت قطع کنند یا ناگهانی وارد صحبت شوند، که این رفتارها ناشی از محرک‌های خارجی در بیش فعالی است.
تفاوت در واکنش به تغییرات محیطی
یکی از تفاوت‌های بارز بین این دو اختلال، واکنش به تغییرات است. کودکان اوتیسمی معمولاً حساسیت‌های محیطی بالایی دارند و تغییرات ناگهانی در برنامه روزمره باعث اضطراب و ناآرامی آن‌ها می‌شود. در مقابل، کودکان بیش‌فعال به تغییرات واکنش مثبتی نشان می‌دهند و معمولاً تنوع را دوست دارند.
این تفاوت، یکی از نکات مهم در برنامه‌های توانبخشی و درمانی هر دو گروه است، زیرا کودکان اوتیسمی به تکنیک‌های مدیریت استرس در کودکان نیاز دارند، درحالی‌که بیش‌فعال‌ها به محیط‌های پویا و متنوع بهتر پاسخ می‌دهند.
شباهت‌های اوتیسم و بیش فعالی که باعث تشخیص اشتباه می‌شود
گاهی اوتیسم (ASD) و بیش فعالی (ADHD) علائم مشترکی دارند که می‌تواند والدین یا حتی برخی پزشکان را دچار تشخیص افتراقی اشتباه کند. هر دو اختلال ممکن است شامل مشکلات توجه، چالش‌های اجتماعی و رفتارهای تکانشی باشند. علاوه بر این، برخی از کودکان بیش فعال نیز رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای نشان می‌دهند، که یکی از ویژگی‌های اصلی اوتیسم محسوب می‌شود.
مشکل در توجه و تمرکز
هم کودکان اوتیستیک و هم کودکان بیش‌فعال در تمرکز مشکل دارند، اما دلایل آن متفاوت است. در بیش فعالی، مشکل اصلی نقص توجه پایدار است، به این معنی که کودک نمی‌تواند برای مدت طولانی روی یک موضوع تمرکز کند و دائماً حواسش پرت می‌شود.
اما در اوتیسم، تمرکز روی علایق خاص بیش از حد شدید است و کودک ممکن است به سختی از آن موضوع جدا شود.
مشکل در مهارت‌های اجتماعی
هر دو گروه کودکان اوتیستیک و بیش‌فعال ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران مشکل داشته باشند، اما ماهیت این مشکلات متفاوت است. کودکان اوتیسمی معمولاً تمایلی به تعامل با دیگران ندارند و ممکن است به تعاملات اجتماعی ناکارآمد دچار شوند.
آن‌ها در درک زبان بدن و احساسات دیگران مشکل دارند و ممکن است از تماس چشمی یا مکالمات گروهی اجتناب کنند. در مقابل، کودکان بیش‌فعال به تعامل علاقه دارند، اما مهارت کافی برای مدیریت آن را ندارند.
آن‌ها ممکن است وسط صحبت دیگران بپرند، نوبت را رعایت نکنند یا به دلیل مشکلات تنظیم هیجانی واکنش‌های نامناسب نشان دهند.
رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای
یکی از ویژگی‌های شاخص اوتیسم، انجام رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری است. کودکان اوتیستیک ممکن است ساعت‌ها یک حرکت خاص را انجام دهند، مانند تکان دادن دست‌ها، چرخاندن اشیا یا تکرار یک کلمه خاص.
در حالی که برخی از کودکان بیش‌فعال نیز ممکن است رفتارهای تکراری داشته باشند، اما این رفتارها در اوتیسم بخشی از الگوی رفتاری آن‌هاست و معمولاً در پاسخ به پردازش حسی غیرعادی یا اضطراب دیده می‌شود.
در بیش‌فعالی، این رفتارها بیشتر به دلیل بی‌قراری و نیاز به تحرک است و معمولاً بعد از مدتی تغییر می‌کند.
چطور بفهمیم کودک اوتیسم دارد یا بیش‌فعالی؟
تشخیص تفاوت بین اوتیسم و بیش‌فعالی برای والدین ممکن است چالش‌برانگیز باشد، زیرا برخی از علائم این دو اختلال مشابه هستند. کودکان اوتیسمی معمولاً در تعاملات اجتماعی ناکارآمد هستند، به تغییرات حساسیت دارند و رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری دارند، درحالی‌که کودکان بیش‌فعال مشکل تمرکز پایدار در کودکان را دارند و به‌شدت پرتحرک و بی‌قرارند.
برای تشخیص دقیق، بهتر است به متخصص مراجعه کنید و از تست‌های تشخیصی معتبر استفاده کنید تا بتوانید یک مسیر درمانی مناسب برای کودک خود انتخاب کنید.
تست‌های تشخیصی معتبر برای اوتیسم و بیش فعالی
تشخیص اوتیسم و بیش‌فعالی نیاز به بررسی دقیق رفتار کودک دارد و از تست‌های مختلفی برای ارزیابی استفاده می‌شود. تست ADOS-2 یکی از دقیق‌ترین روش‌ها برای روش‌های غربالگری اوتیسم است که بر مبنای مشاهده رفتارهای ارتباطی و اجتماعی کودک انجام می‌شود.
برای بیش‌فعالی، تست IVA2 یک ابزار شناخته‌شده است که میزان نقص توجه پایدار و تکانشگری کودک را بررسی می‌کند. البته، تشخیص نهایی باید توسط متخصصی که در برنامه‌های توانبخشی و درمانی مهارت دارد، انجام شود تا مطمئن شوید که کودک به درمان مناسب دسترسی پیدا می‌کند.
اوتیسم خفیف و بیش فعالی کودکان (تفاوت در شدت اختلالات)
گاهی والدین متوجه می‌شوند که کودکشان برخی از ویژگی‌های بیش‌فعالی را دارد اما در برخی موارد هم رفتارهای مشابه اوتیسم را نشان می‌دهد. این موضوع مخصوصاً در اوتیسم خفیف بیشتر دیده می‌شود، جایی که کودک ممکن است در برخی تعاملات اجتماعی موفق‌تر از افراد اوتیستیک باشد اما هنوز نقص ارتباطات غیرکلامی و پردازش حسی غیرعادی را تجربه کند.
در مقابل، کودکان بیش‌فعال رفتارهای پرتحرک، تکانشگری و نقص توجه پایدار دارند، اما از نظر اجتماعی تمایل زیادی به ارتباط دارند.
فرق اوتیسم خفیف و بیش فعالی
در اوتیسم خفیف، کودک ممکن است مهارت‌های اجتماعی بهتری نسبت به اوتیسم شدید داشته باشد، اما همچنان در درک احساسات دیگران و تعاملات اجتماعی ناکارآمد مشکل دارد. این کودکان ممکن است علائم رفتارهای کلیشه‌ای یا حساسیت‌های محیطی را نشان دهند اما ارتباطات خود را نسبت به اوتیسم شدید، کمی بهتر برقرار کنند.
در مقابل، کودکان بیش‌فعال دارای درک اجتماعی قوی‌تری هستند اما رفتارهایشان کنترل‌نشده و تکانشی است. آن‌ها دوست دارند تعامل داشته باشند اما نمی‌توانند به درستی قوانین اجتماعی را رعایت کنند.
درمان اوتیسم و بیش فعالی – چه کار کنیم؟
برای هر دو اختلال اوتیسم و بیش‌فعالی، روش‌های درمانی خاصی وجود دارد که می‌تواند به کودک کمک کند تا بهتر با چالش‌های روزمره کنار بیاید. درمان این اختلالات به معنای حذف کامل علائم نیست، بلکه هدف آن بهبود تعاملات اجتماعی ناکارآمد، تمرکز پایدار در کودکان و افزایش توانایی‌های فردی است.
انواع اوتیسم با شدت‌های مختلف، نیاز به رویکردهای درمانی متفاوتی دارند، از جمله استفاده از داروی اوتیسم خفیف در مواردی که علائم خفیف‌تر هستند.بسته به شدت اختلال، متخصصان از کاردرمانی حسی، رفتاردرمانی شناختی، گفتار درمانی تخصصی و در برخی موارد درمان دارویی مؤثر استفاده می‌کنند.
جدیدترین درمان اوتیسم نیز شامل روش‌های نوینی است که بر پایه تحقیقات روز دنیا طراحی شده‌اند. نکته مهم این است که والدین نیز باید نقش فعالی در این مسیر داشته باشند و از مراکز مشاوره آنلاین و متخصصان کمک بگیرند.
روش‌های درمانی اوتیسم
درمان اوتیسم معمولاً بر بهبود مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی کودک تمرکز دارد. گفتار درمانی تخصصی برای تقویت مهارت‌های زبانی و افزایش توانایی ارتباطی کودک بسیار موثر است. علاوه بر آن، رفتاردرمانی ABA (تحلیل رفتار کاربردی) کمک می‌کند تا کودک رفتارهای مثبت را بیاموزد و رفتارهای تکراری و نشانه‌های رفتاری اوتیسم را کاهش دهد.
کاردرمانی حسی نیز به کودکان کمک می‌کند تا با حساسیت‌های محیطی و پردازش حسی غیرعادی کنار بیایند و راحت‌تر در محیط‌های مختلف فعالیت کنند.
روش‌های درمانی بیش فعالی
بیش‌فعالی معمولاً نیاز به ترکیبی از درمان دارویی مؤثر و مداخلات رفتاری دارد. داروهایی مانند ریتالین و آتوموکستین به بهبود نقص توجه پایدار و کاهش تکانشگری کمک می‌کنند. رفتاردرمانی شناختی (CBT) نیز تکنیکی است که به کودکان کمک می‌کند تا احساسات خود را بهتر کنترل کنند و مشکلات تنظیم هیجانی خود را مدیریت کنند.
همچنین، والدین باید محیطی با حداقل محرک‌های خارجی در بیش‌فعالی برای کودک فراهم کنند تا تمرکز و آرامش بیشتری داشته باشد.
نقش والدین در بهبود شرایط کودک
والدین در مدیریت اوتیسم و بیش‌فعالی نقش کلیدی دارند. ایجاد یک برنامه توانبخشی مناسب، یادگیری تکنیک‌های مدیریت استرس در کودکان و فراهم کردن محیطی آرام و پیش‌بینی‌پذیر می‌تواند به بهبود شرایط کودک کمک کند.
والدین باید درک کنند که فرزندشان نیاز به حمایت دارد و با دریافت آموزش‌های لازم، می‌توانند در تقویت توسعه مهارت‌های اجتماعی او مؤثر باشند.
معرفی خانه رشد – بهترین مرکز آنلاین برای درمان این اختلالات
خانه رشد یک مرکز مشاوره و درمان آنلاین است که به خانواده‌هایی که کودکان اوتیستیک یا بیش‌فعال دارند، کمک می‌کند تا بهترین راهکارهای درمانی را دریافت کنند.
این مرکز با بهره‌گیری از تست‌های تشخیصی معتبر و متخصصان مجرب در زمینه‌های مختلف مانند گفتار درمانی تخصصی، رفتاردرمانی شناختی و کاردرمانی حسی، به کودکان و والدین راهنمایی‌های لازم را ارائه می‌دهد.
خانه رشد با ارائه برنامه‌های توانبخشی و مشاوره آنلاین، امکان دسترسی به متخصصان را از هر نقطه‌ای فراهم می‌کند.
خدماتی که خانه رشد ارائه می‌دهد
خانه رشد مجموعه‌ای از خدمات درمانی برای اوتیسم و بیش‌فعالی را به‌صورت آنلاین ارائه می‌دهد. از جمله این خدمات می‌توان به مشاوره‌های فردی و خانوادگی، اجرای روش‌های غربالگری اوتیسم، بررسی نقص توجه پایدار و ارزیابی مشکلات تنظیم هیجانی اشاره کرد.
خانواده‌ها می‌توانند از طریق جلسات ویدئویی یا مشاوره‌های تلفنی، با کارشناسان ارتباط برقرار کرده و برنامه درمانی متناسب با شرایط فرزند خود را دریافت کنند.
کارشناسان درمان اوتیسم خانه رشد
در زیر رزومه و سابقه کارشناسان درمان اوتیسم خانه رشد نوشته شده است. این متخصصان با استفاده از روش‌های نوین مانند برنامه‌های توانبخشی، توسعه مهارت‌های اجتماعی و تکنیک‌های مدیریت استرس در کودکان، به بهبود وضعیت کودکان اوتیستیک کمک می‌کنند.
زهرا نجفی
زهرا نجفی، کارشناس کاردرمانی و دارای کارشناسی ارشد توانبخشی شناختی از دانشگاه شهید بهشتی، سال‌هاست که در زمینه‌ی کاردرمانی کودکان فعالیت دارد. او در طی این سال‌ها با کودکانی که چالش‌هایی مانند اوتیسم، بیش‌فعالی، نقص توجه پایدار، اختلالات یادگیری و تأخیر رشدی دارند، کار کرده است.
تجربه‌ی کاری او شامل فعالیت در کلینیک مغز و شناخت و کلینیک امید شرق بوده و اکنون به عنوان سرپرست بالینی و مدرس دانشگاه علوم پزشکی زنجان مشغول به فعالیت است. حدود یک سال است که به عنوان یکی از متخصصان خانه رشد، در کنار تیمی حرفه‌ای، به خانواده‌ها کمک می‌کند تا با استفاده از برنامه‌های توانبخشی و تکنیک‌های مدیریت استرس در کودکان، بهترین مسیر درمانی را برای فرزندشان پیدا کنند.
الهه عطایی
الهه عطایی، کارشناس ارشد گفتاردرمانی، فارغ‌التحصیل از دانشگاه علوم پزشکی شیراز و اهواز، بیش از ۹ سال در زمینه‌ی گفتاردرمانی تخصصی برای کودکان دارای اوتیسم و تأخیر گفتار و زبان فعالیت داشته است.
او تجربه‌ی گسترده‌ای در زمینه‌ی توسعه مهارت‌های اجتماعی، بهبود درک و بیان زبان، و کاهش چالش‌های گفتاری کودکان دارد و در این مسیر، تلاش می‌کند تا با توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد هر کودک، مناسب‌ترین روش‌های درمانی را ارائه دهد.
اسماء همتیان
اسماء همتیان، فارغ‌التحصیل کارشناسی کاردرمانی از دانشگاه علوم پزشکی همدان، از سال ۱۳۹۷ فعالیت حرفه‌ای خود را در حوزه‌ی شناخت و مشکلات حسی-حرکتی کودکان کم‌توان ذهنی و اوتیسم آغاز کرده است.
او از سال ۱۳۹۸ در مراکز روزانه بهزیستی و مدارس استثنایی فعالیت داشته و همزمان، کلینیک خصوصی خود را تأسیس کرده است. از سال ۱۴۰۰ به تیم خانه رشد پیوسته و به‌صورت ویژه در زمینه‌ی کاردرمانی حسی برای کودکان اوتیسم و کم‌توان ذهنی مشغول به فعالیت است.
حمزه قربانی
حمزه قربانی، متخصص گفتاردرمانی، از سال ۱۳۹۷ فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینه‌ی اوتیسم، اختلالات رشدی، و بیش‌فعالی آغاز کرده است.
او در این سال‌ها به‌صورت تخصصی با کودکان دارای نیازهای ویژه کار کرده و تجربه‌ی ارزشمندی در کمک به توسعه مهارت‌های ارتباطی آن‌ها به دست آورده است. تمرکز اصلی او بر بهبود گفتار، زبان و تعاملات اجتماعی ناکارآمد در کودکانی است که با چالش‌های رشدی مواجه هستند، به‌ویژه کودکان اوتیستیک و بیش‌فعال.
گفتار درمانی تخصصی تحت نظر او، به کودکان کمک می‌کند که مشکلات ارتباطی و زبانی خود را کاهش دهند و زندگی مستقل‌تر و بهتری داشته باشند.
شقایق اسماعیلیون
شقایق اسماعیلیون، کارشناس کاردرمانی و کارشناسی ارشد علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، با ۷ سال سابقه درمانی در حوزه‌های اختلالات حسی، اوتیسم، بیش‌فعالی، اختلالات یادگیری و نقص توجه و تمرکز فعالیت دارد.
همچنین، او دارای مدارک معتبر در دوره‌های ماساژ درمانی، کاردرمانی حسی، درمان اوتیسم و بیش‌فعالی، بهبود توجه و حافظه، و مهندسی یادگیری است که این تخصص‌ها را در درمان کودکان با نیازهای ویژه به کار می‌گیرد.
فرناز زمانی
کارشناس گفتاردرمانی با مدرک تحصیلی از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، از سال ۱۳۹۷ فعالیت حرفه‌ای خود را در حوزه‌ی گفتاردرمانی آغاز کرده است.
او در کلینیک گفتاردرمانی آبان و مرکز اوتیسم اردیبهشت به‌صورت حضوری فعالیت داشته و تجربه‌ی گسترده‌ای در کار با کودکان دارای تأخیر گفتار و زبان و اختلالات طیف اوتیسم دارد. از سال ۱۳۹۹ به تیم خانه رشد پیوسته و به‌صورت تخصصی در زمینه‌ی گفتار درمانی تخصصی برای کودکان با نیازهای ویژه فعالیت می‌کند.
علی رضایی
علی رضایی، کاندیدای دکتری تخصصی کینزیولوژی از دانشگاه ساسکچوان کانادا، کارشناسی ارشد حرکات اصلاحی از دانشگاه تهران و کارشناسی کاردرمانی از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی را در کارنامه‌ی تحصیلی خود دارد.
او به مدت چهار سال در حوزه‌ی توانبخشی اختلالات همبود، اوتیسم، نقص توجه و بیش‌فعالی در کلینیک توانبخشی توانسازان و مجموعه‌ی خانه رشد فعالیت کرده است. هم‌اکنون، علاوه بر فعالیت‌های بالینی، در مقطع دکتری تخصصی به پژوهش در حوزه‌ی کودکان مشغول است.
مهدیه صمدی
مهدیه صمدی، کارشناس کاردرمانی و فارغ‌التحصیل دانشگاه شهید بهشتی، از سال ۱۳۹۶ فعالیت حرفه‌ای خود را در حوزه‌ی اختلالات همبود، اوتیسم، بیش‌فعالی و توانبخشی شناختی آغاز کرده است.
او از سال ۱۳۹۹ به تیم خانه رشد پیوسته و در زمینه‌ی کاردرمانی حسی و توانبخشی کودکان دارای نیازهای ویژه فعالیت می‌کند.
تخصص و تجربه‌ی او در کار با کودکان دارای نقص توجه پایدار و اوتیسم، به آن‌ها کمک می‌کند تا مهارت‌های شناختی، اجتماعی و حرکتی خود را تقویت کرده و زندگی بهتری داشته باشند.
کارشناسان درمان بیش فعالی خانه رشد
در ادامه رزومه و سابقه کارشناسان درمان بیش فعالی خانه رشد نوشته شده است. این متخصصان با ارائه درمان دارویی مؤثر، رفتاردرمانی شناختی و مدیریت محیطی برای کاهش محرک‌های خارجی در بیش‌فعالی، به والدین کمک می‌کنند تا رفتارهای کودک خود را بهتر مدیریت کنند و روند درمان را بهینه‌سازی کنند.
پریسا فتحی
پریسا فتحی، فارغ‌التحصیل کارشناسی کاردرمانی از دانشگاه علوم پزشکی ایران و دارای مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، از سال ۱۳۸۹ وارد حوزه‌ی کاردرمانی شده است.
او بیش از ۱۰ سال در زمینه‌ی اختلالات روانپزشکی کودک فعالیت داشته و با همکاری با بهترین اساتید و همکاران در این حوزه، دانش و تجربه‌ی خود را برای کمک به کودکان گسترش داده است.
پریسا فتحی در کلینیک‌های متعددی از جمله حامی، پویش، امیدباور، هفت سنگ و مهر مشغول به کار بوده و از سال ۱۳۹۹، همزمان با شروع کرونا، به تیم خانه رشد پیوسته است.
فرزانه اشرفی
فرزانه اشرفی، فارغ‌التحصیل کارشناسی کاردرمانی از دانشگاه علوم پزشکی ایران، بیش از ۶ سال در حوزه‌ی مشکلات حسی-حرکتی و ذهنی کودکان فعالیت دارد.
او در زمینه‌ی اختلالاتی مانند طیف اوتیسم، بیش‌فعالی، تاخیر رشدی حرکتی و عقب‌ماندگی ذهنی تجربه‌ی گسترده‌ای دارد و در کلینیک‌های تریتا و ذهن پویا مشغول به کار بوده است.
سوالات متداول
آیا کودکان اوتیستیک یا بیش‌فعال دچار مشکلات خواب می‌شوند؟
بله، خیلی از این بچه‌ها سخت به خواب می‌روند یا خواب عمیقی ندارند. تنظیم یک روتین خواب مشخص و ایجاد محیط آرام می‌تواند به بهبود کیفیت خواب آن‌ها کمک کند.
آیا استرس و اضطراب مادر در بارداری می‌تواند باعث اوتیسم یا بیش‌فعالی شود؟
تحقیقات نشان داده که استرس شدید در دوران بارداری ممکن است روی رشد مغز جنین تأثیر بگذارد، اما این یک عامل قطعی نیست و معمولاً ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی در بروز این اختلالات نقش دارد.
آیا کودکان اوتیستیک یا بیش‌فعال می‌توانند احساسات دیگران را درک کنند؟
کودکان اوتیستیک معمولاً در تشخیص احساسات دیگران مشکل دارند، ولی این به معنی بی‌احساس بودن آن‌ها نیست. در مقابل، کودکان بیش‌فعال احساسات را درک می‌کنند اما ممکن است نتوانند به‌درستی به آن واکنش دهند.
آیا استفاده زیاد از موبایل و تبلت باعث اوتیسم یا بیش‌فعالی می‌شود؟
نه، اوتیسم و بیش‌فعالی اختلالات ژنتیکی و عصبی-رشدی هستند و به دلیل استفاده از موبایل ایجاد نمی‌شوند. اما استفاده بیش‌ازحد از تکنولوژی می‌تواند علائم را تشدید کرده و روی تمرکز و مهارت‌های اجتماعی تأثیر منفی بگذارد.
آیا کودک بیش‌فعال یا اوتیستیک می‌تواند ورزش کند؟
بله، ورزش برای این کودکان بسیار مفید است! فعالیت‌هایی مثل شنا، دوچرخه‌سواری و یوگا می‌توانند به تمرکز بهتر، کاهش استرس و بهبود مهارت‌های حرکتی آن‌ها کمک کنند.
سخن پایانی
شناخت دقیق تفاوت اوتیسم و بیش فعالی به والدین کمک می‌کند که بهترین روش درمان را برای کودکشان انتخاب کنند و آینده بهتری برای او رقم بزنند. اگر کودک شما نشانه‌هایی از این اختلالات را دارد و نمی‌دانید آیا بیش فعالی همان اوتیسم است یا نه، هرچه زودتر اقدام کنید.
مشاوره تخصصی می‌تواند به شما در درک شباهت اوتیسم و بیش فعالی و انتخاب مسیر درست کمک کند.
