اوتیسم خفیف به صورت کاملا قطعی و رسمی تشخیص داده نمی شود، اما برای بررسی تخصصی این اختلال در سطوح مختلف شدت، از این تقسیم بندی ها استفاده شده است. حال سوال اینجاست که علائم کودکان اوتیسم خفیف چیست؟
اختلال طیف اوتیسم، مجموعه ای از اختلالات رشدی عصبی است که معمولا با نقص در مهارت های ارتباطی و تعامل اجتماعی، نقص در مهارتهای کلامی و غیرکلامی، برقراری تماس چشمی، علایق یکنواخت و تکراری و غیرمعمول و سایر مواردی که در ادامه بررسی می شوند، مشخص می گردد. این علائم در کودکان مبتلا به اوتیسم با شدت های مختلف بروز می کند که به همین سبب، سطوح مختلفی از اختلال اوتیسم در نظر گرفته می شود.
چرا آگاهی از علائم اوتیسم در سطوح مختلف مهم است؟
اوتیسم اختلالی مادام العمر است و سراسر زندگی فرد را در برمیگیرد. بنابراین آگاهی از علائم اوتیسم و ارزیابی و مداخله به هنگام، تاثیر بسزایی در بهبود شرایط فرد مبتلا خواهد داشت. آگاهی از شرایط کودک مبتلا به اوتیسم حمایت های خاص مورد نیاز را فراهم خواهد کرد. بر اساس تحقیقات انجام شده حدود یک سوم از والدین بیان کردند که علائم اوتیسم را در سن کم و نوزادی فرزندشان مشاهده کردند در نتیجه علم نسبت به علائم اوتیسم می تواند به عنوان زنگ خطر نجات عمل کند.
علائم کودکان اوتیسم خفیف
- تاخیر در گفتار و زبان
- وابستگی شدید به روتین های خاص روزمره
- عدم انعطاف پذیری نسبت به تغییرات
- عدم برقراری تماس چشمی
- مشکلات حسی و واکنش های بیش از حد یا کمتر از حد به محرکات حسی مانند بو، درد، صدا
- رفتارهای تکراری و کلیشه ای
- عدم وجود تئوری ذهن و درک احساسات دیگران و همدردی
- علایق غیرمعمول به اشیا یا بخشی از یک شی
- عدم واکنش به اسم خود تا ۱ سالگی
فاکتورهای خطر و عوامل موثر در اوتیسم
- سن والدین: متخصصان بیان کردند سن بالای والدین (حدودا بالای ۳۵ سال) احتمال ابتلا به اوتیسم را افزایش خواهد داد.
- تاریخچه خانوادگی و وراثت: خانواده هایی که فرزند مبتلا به اوتیسم دارند یا دارای سابقه خانوادگی هستند، در معرض خطر برای تولد کودک مبتلا به این اختلال هستند.
- وجود سایر اختلالات: کودکانی که دارای شرایط و بیماری های خاص پزشکی هستند؛ مانند سندرم رت، ایکس شکننده، اسکیزوفرنی و یا ناتوانی ذهنی هستند هم در معرض خطر ابتلا به اختلال اوتیسم هستند.
- شرایط بارداری: قرار گرفتن مادر باردار در معرض آلودگی های محیطی و سموم شیمیایی و همچنین مصرف دخانیات و الکل نیز احتمال بروز این اختلال را افزایش خواهد داد.
اوتیسم خفیف (سطح 1) چیست؟
افراد مبتلا به اوتیسم خفیف یا عملکرد بالا اغلب نسبت به سایر سطوح (سطح ۲ و ۳) کیفیت زندگی بالاتری دارند و نیاز به حمایت کمتری نیز دارند. رویکردهای درمانی این سطح از اوتیسم معمولا در جهت پیشرفت مهارت های ارتباطی و اجتماعی ان هاست. علائم این سطح به دلیل خفیف بودن ممکن است با چالش در تشخیص در سن کم روبرو باشد.
علائم کودکان اوتیسم خفیف (سطح ۱) چیست؟
- علاقه کم به فعالیت های اجتماعی و برقراری ارتباط موثر
- در شروع مکالمات دچار مشکل هستند.
- این کودکان پس از برقراری ارتباط با دیگران، در حفظ و تداوم این ارتباط با چالش روبرو خواهند بود.
- در تغییرات روزمره دچار مشکل خواهند شد و تمایل به انجام روتین های خاصی دارند.
- در تئوری ذهن، درک احساسات دیگران و همدردی با آن ها مشکل دارند.
- در برقراری تماس چشمی محدودیت دارند.
- حساس به محرک های خاص مثل بو، نور،صدا و درد
نکته مورد توجه اینکه، این علائم به عنوان زنگ خطر هستند و در صورت وجود این علائم مراجعه به متخصص برای تشخیص قطعی توصیه می شود.
درمان کودکان اوتیسم خفیف
این کودکان معمولا در برقراری صحیح ارتباط مانند نوبت گیری، استفاده از کلمات مناسب و … مشکل دارند. ان ها ممکن است در دوست یابی دچار مشکل باشند و در مدرسه نیز چالش هایی داشته باشند. روش های درمانی برای این سطح از اختلال در جهت بهبود این شرایط پیشنهاد شده است که شامل موارد زیر است:
رفتاردرمانی : هدف از این روش تغییر و بهبود رفتارهای نامناسب و تبدیل آن ها به رفتارهای مناسب است. استفاده از تحسین و تشویق در آغازگری ها یا نوبت گیری و …
گفتاردرمانی : بهبود مهارت های برقراری ارتباط و درک
کاردرمانی : افزایش مهارت های کودک در انجام فعالیت های روزمره و وظایفش
دارو درمانی : استفاده از داروها در جهت کنترل تشنج، مشکلات گوارشی، افسردگی و بیش فعالی و تمرکز
بازی درمانی : در جهت بهبود تعاملات و افزایش درک نسبت به نوبت گیری و رقابت