تست تشخیص اتیسم در بزرگسالان به روش‌های مختلفی انجام می‌شود که مهم ترین و در دسترس‌ترین آن مشاهده مستقیم علایم و نشانه‌هایی است که ما را به این سمت ببرد. همانطور که قبلا در مطلب علایم اتیسم اشاره شد، علایم اصلی اتیسم شامل محدودیت در تماس چشمی، تعاملات اجتماعی محدود، علایق محدود و … می‌باشد. با این حال تشخیص اتیسم با کمک تست‌های تشخیصی یکی از راه‌هایی است که می‌توان شدت قرارگیری در طیف اتیسم را در افراد مشکوک اندازه گرفت.
تست تشخیص اتیسم در بزرگسالان
یکی از معتبرترین تست‌ها در زمنیه تشخیص اتیسم در بزرگسالان، AQ یا درجه طیف اتیسم است که روانشناسی به نام سایمون بارون کوهن و تعدادی از همکارانش در یک مرکز تحقیقاتی اتیسم در دانشگاه کمبریج ایجاد کرده‌اند. روش استفاده از این تست به این صورت است که میانگین نمره در افراد عادی حدودا 16 می‌باشد و اکثر افرادی که در طیف اتیسم قرار داشتند نمره 32 و بالاتر گرفته‌اند. با این حال همانطور که در ابتدا گفته شد شاید تمرکز روی علایم و نشانه‌ها راهکار بهتر و در دسترس‌تری برای تشخیص اتیسم در بزرگسالان باشد و استفاده از تست‌های تشخیصی را بتوان بعنوان یک راه کمکی و مکمل در نظر گرفت.
اتیسم اختلالی مادام العمر
اختلال طیف اتیسم یک اختلال رشدی است که از ابتدای کودکی تا انتهای بزرگسالی با فرد همراه است و البته که تشخیص اتیسم در سنین ابتدایی می‌تواند کمک زیادی به فرد نماید.
هرچند بسیاری از بزرگسالانی که در طیف اتیسم قرار دارند زندگی عادی و روزمره خود را به پیش می‌برند و تنها نشانه‌هایی محدود از اختلالات طیف اتیسم را بروز می‌دهند و نیازی به استفاده از تست‌های تشخیصی اتیسم ندارند. با این حال بزرگسالانی که شدت بیشتری از این طیف را با خود همراه دارند لازم است که مورد حمایت بیشتری از سوی جامعه قرار گیرند چرا که این اختلال ممکن است بر روی زندگی شخصی، کاری و اجتماعی این بزرگسالان تاثیرات فراوانی بگذارد.
علایم اتیسم در بزرگسالان
واقعیت امر این است که تست پزشکی دقیقی که بتوان از نمونه‌های آزمایشگاهی برای تشخیص اتیسم در بزرگسالان استفاده کرد وجود ندارد. تست‌های تشخیصی که وجود دارند بیشتر بر اساس علایم رفتاری و تاریخچه پزشکی و ژنتیکی فرد مشکوک به اتیسم طراحی شده‌اند. اما استفاده از علایم رفتاری و ظاهری برای تشخیص اتیسم در بزرگسالان یکی از معمول ترین و در دسترس ترین راه‌هایی است که می‌توان استفاده کرد. البته لازم به ذکر است که وجود یک یا دو علامت لزوما به معنی قرار گرفتن فرد در طیف اتیسم نمی‌باشد و برای این مورد لازم است از نظرات تخصصی متخصصان مربوطه از جمله روانپزشک، روانشناس، گفتاردرمانگر، کاردرمانگر و … استفاده کرد.
تماس چشمی محدود
یکی از اصلی ترین علایم برای تشخیص اتیسم چه در بزرگسالان و چه در کودکان تماس چشمی محدود و عدم تمایل به برقراری تماس چشمی می‌باشد. انسان امروزی برای برقراری ارتباط با اطرافیان نیاز به استفاده از زبان بدن، تماس چشمی و … دارد، اما افراد بزرگسال مبتلا به اتیسم در این زمینه محدودیت‌هایی دارند و به عبارت بهتر تمایل چندانی به خروج از در خودماندگی نشان نمی‌دهند. همین مساله ممکن است مشکلات و محدودیت‌های زیادی برای افراد مبتلا به اتیسم و به خصوص بزرگسالان پدید بیاورد و حمایت اطرافیان را کمتر نماید.
محدودیت در روابط با اطرافیان
یکی از مشکلات اصلی بزرگسالان مبتلا به اتیسم عدم تمایل به برقراری ارتباط با اطرافیان و جامعه است. فرد بزرگسال مبتلا به اتیسم ممکن است مشکلات فراوانی در برقراری ارتباط کلامی و غیر کلامی با اطرافیان داشته باشد و در این زمینه گفتاردرمانگر تا حدود زیادی می‌تواند بار مشکلات ارتباطی بزرگسال مبتلا به اتیسم را کاهش دهد.
در واقع افراد مبتلا به اتیسم از ابتدای کودکی تا بزرگسالی تمایل به در خود ماندگی و ماندن در دنیای خودشان دارند هرچند شدت این علامت در طول زمان ممکن است با آموزش و … تا حدودی کاهش یابد. به همین ترتیب ایجاد روابط دوستانه، عاشقانه و … برای یک بزرگسال مبتلا به اتیسم تا حدود زیادی دشوار به نظر می‌رسد.
اختلالات حسی
پس از تشخیص اتیسم در یک فرد بزرگسال یکی از مشکلات اصلی که انتظار وجود آن را در این فرد داریم، مشکلات مربوط به پردازش حسی است. در واقع یک فرد بزرگسال مبتلا به اتیسم ممکن است به ورودی‌های حسی پاسخ مناسب را ندهد و این پاسخ بیش از حد یا کمتر از حد باشد. در این زمینه لازم است از کمک متخصص مربوطه یعنی کاردرمانگر استفاده شود.
علایق محدود
یکی از اصلی ترین علایم اتیسم در افرادی که در این طیف قرار دارند محدودیت علایق فرد دارای اتیسم می‌باشد. در واقع یک فرد دارای اتیسم از ابتدای کودکی که در سنین بازی علایق محدودی را از خود نشان می‌دهد در بزرگسالی نیز به فعالیت‌ها و اشیا محدودی علاقه نشان می‌دهد و همین مورد ممکن است مشکلات شغلی، شخصی، اجتماعی و … زیادی برای او به بار بیاورد.
نتیجه گیری
در کنار مشکلاتی که گفته شد یک فرد مبتلا به اتیسم ممکن است علایم و مشکلات دیگری نیز با خود به همراه داشته باشد که تشخیص را برای متخصصان مربوطه راحت‌تر نماید.
از جمله این موارد می‌توان به مشکلات خواب، مشکلات جنسی، رژیم غذایی محدود و … اشاره کرد. با تکیه بر همین علایم می‌توان تا حدود زیادی وجود اتیسم را در فرد تشخیص داد با این حال در صورت نیاز می‌توان از تست‌های تشخیصی استفاده کرد.
