اوتیسم یک اختلال روانپزشکی است. عوامل گوناگونی می توانند ایجاد کننده این اختلال باشند. باید این نکته را در ارتباط با کودکان اوتیسم بدانید که این کودکان از دیگر همسالان خود متفاوت هستند. رفتار شما با کودکان اوتیسم باید متفاوت از رفتارتان با دیگر کودکان باشد. زیرا میزان درک و نوع رفتار کودکان اوتیسم در بسیاری از موارد با دیگر کودکان متفاوت است. این کودکان برای ابراز ناراحتی و یا شادی خود رفتار های متفاوتی ممکن است انجام دهد. یکی از این رفتار ها که می تواند در این کودکان پر تکرار باشد گریه کردن است. گریه در کودکان اوتیسم ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. اصل اولی که شما باید از آن آگاهی داشته باشید این است که از این کودکان در خواست های نامعقول نداشته باشید و در برخورد با آنها صبر پیشه کنید. در این مقاله ما قصد داریم تا به موضوع گریه در کودکان اوتیسم بپردازیم.
علت گریه در کودکان اوتیسم چیست؟آیا با وجود گریه کودک باید به آموزش ادامه بدهیم؟
کودکان اوتیسم به طور معمول به دلایل زیادی گریه می کنند. شدت این عمل به ویژه در حین انجام برخی از تکالیف و وظایف بیشتر می شود. آنها مانند هر کودک دیگری ممکن است به دلیل گرسنگی، خستگی، احساس ناتوانی و… شروع به گریه کنند. اما در برخی از موارد این کودکان برای سر باز زدن از انجام تکالیف به این کار می پردازند. آموزش دیدن و انجام وظایف برای هیچ کودکی خوشایند نیست. اما همه ما بهتر می دانیم که یادگیری برخی از مسائل ضروری است. پس تا حد امکان نباید به دلیل گریه کودکان اوتیسم از کار دست بکشید. زیرا هدف این کار مهم است و شما به هیچ عنوان نباید از هدف خود پا پس بکشید.
بررسی اهمیت حفظ آرامش در هنگام مشاهده گریه در کودکان اوتیسم
کودکان اوتیسم تصورات و رفتار های متفاوتی از دیگر کودکان دارند. هرچند که گریه کودک دل انسان را به رحم می آورد و در صورت طولانی بودن انسان را عصبی و بی طاقت می کند، اما شما باید به اعصاب خود مسلط باشید تا بتوانید به نتیجه برسید. پس در مواجهه با گریه در کودکان اوتیسم از خود بی خود نشوید و آرامش خود را حفظ کنید.
در هنگام گریه این کودکان به عنوان والدین و یا پرستار باید چه واکنشی از خود نشان دهیم؟
بهترین واکنش اصرار به تداوم رفتار به صورت غیر مستقیم است. این جمله بدین معناست که شما نباید تاکید خود برای آموزش را رها کنید. بلکه باید بدون هیچ خشونتی به کار خود ادامه دهید. آرامش خود را حفظ کنید و همچنان از کودک درخواست کنید تا کار تعیین شده را انجام دهد. سعی کنید که در حالت رفتارتان تغییری رخ ندهد. به گونه ای رفتار کنید که انگار اصلا متوجه گریه در کودک نیستید و همه چیز عادی است. هنگامی که شما هیچ واکنشی نشان ندهید کودک متوجه می شود که با گریه نمی تواند از زیر کار فرار کند و به مرور استفاده از این رفتار در او کمتر می شود.
سخن پایانی
به خاطر داشته باشید که گریه کردن یک واکنش طبیعی در کودکان اوتیسم برای سر باز زدن از برخی از فعالیت ها است. به هیچ عنوان در هنگام مواجهه با گریه در کودکان اوتیسم برای فرار از آموزش نگران نباشید. فقط لازم است که بدانید صبر کردن و تمرکز بر انجام کار بهترین و موثر ترین روشی است که شما در ارتباط با این مسئله می توانید انجام دهید. شما می توانید برای آموزش بیشتر چگونگی برخورد با کودکان اوتیسمی و یا حفظ آرامش و سلامت روان خانواده به روانشناس مراجعه نمایید.
