علت پرخاشگری در کودکان اتیسم چیست

علت پرخاشگری در کودکان اتیسم چیست ؟پرخاشگری در اتیسم به صورت کامل قابل درمان نیست اما می‌ توان به کمک برخی از روش ها آن را کنترل کرد.

اوتیسم اختلال رشدی است و بر نحوه تعاملات و ارتباطات فرد با دیگران و همچنین نحوه یادگیری و رفتار او تاثیر می گذارد.

اوتیسم اختلالی مادام‌العمر است و قابل درمان نمی باشد بلکه می‌توان فرد را پشتیبانی کرده تا با روش‌ های حمایتی زندگی بهتر و با کیفیت تری داشته باشد.

افراد مبتلا به اوتیسم اغلب در برقراری ارتباط و ایجاد ارتباط عاطفی و اجتماعی با مشکلاتی رو به رو هستند. آن ها ممکن است برخی اطلاعات حسی مانند صدا ها و بو ها را متفاوت از دیگران پردازش کنند و همین امر ممکن است باعث بروز برخی رفتار ها و خصوصیات در آن ها شود.

عمده‌ ترین مشکل خانواده‌ هایی که کودک اتیسم دارند، مشکلات رفتاری این کودکان است.با شناخت انواع مشکلات رفتاری کودکان اتیسم و دلایلی که می‌ توانند باعث بروز آن ها شوند، می ‌توان در جهت جلوگیری از آن ها و یا کاهش آن ها عمل نمود.

به طور کلی، مشکلات رفتاری کودکان اتیسم در دو دسته اساسی درون سازی و برون سازی جای می ‌گیرند.

مشکلات رفتاری درون سازی:

این دسته از مشکلات در درون فرد احساس می‌ شوند و بیش از آنکه اطرافیان را به زحمت بی اندازند، موجب آزار و اذیت خود کودک می ‌شوند.هسته اصلی این رفتارها، اختلال خلق است.

از جمله این رفتارها در زیر مجموعه مشکلات رفتاری کودکان اتیسم می‌ توان موارد زیر را نام برد:

افسردگی-اضطراب-گوشه‌گیری و انزوا-کمبود اعتماد به نفس

مشکلات رفتاری برون سازی:

این دسته از رفتارها نمود بیرونی دارند و بیشتر برای اطرافیان کودک ایجاد آزار و اذیت می کنند.به طوریکه معمولا والدین برای برطرف و کمرنگ کردن این دسته از مشکلات، سریعا دست به اقدام و درمان می‌ زنند.

نمونه‌ هایی از مشکلات رفتاری برون سازی در کودکان اتیسم:

پرخاشگری-بیش فعالی-آسیب زدن به خود یا دیگران-قشقرق به پا کردن

علت پرخاشگری در کودکان اتیسم چیست ؟

کودکان اوتیسم ممکن است گاها رفتار های پرخاشگرانه از خود نشان دهند و باعث آسیب رساندن به خود یا اطرافیان شوند.پرخاشگری در اتیسم به صورت کامل قابل درمان نیست اما می‌ توان به کمک برخی از روش ها آن را کنترل کرد. کودکان اتیسمی که به مشکل پرخاشگری دچار هستند برای بروز ترس‌ ها و اضطراب های خود رفتار های پرخاشگرانه ای در مقابل خود یا دیگران انجام می دهند و در کنترل احساسات خود ناتوان هستند.

رفتارهای پرخاشگرانه یک مسئله بسیار جدی در زمینه مشکلات رفتاری کودکان اتیسم می ‌باشد.

وجود رفتارهای پرخاشگرانه و تهاجمی در این کودکان، نسبت به خود یا دیگران طبیعی است.برای مدیریت و تغییر اینگونه رفتارها،ابتدا باید علت وقوع آن ها بررسی شود.

دلیل برخی رفتارهای تهاجمی کودکان اتیسم

در درک آنچه در محیط اطراف آن ها درحال رخ دادن است، با مشکل رو به رو هستند- در بیان خواسته‌ های خود عاجز هستند- بیش از اندازه اضطراب دارند- دارای تحریک ‌های حسی بالا، مانند حساسیت بسیار شدید به سر و صدا می‌ باشند.

چه چیزی باعث ایجاد پرخاشگری در کودکان اوتیسم می شود؟

 با درک بهتر این موضوع که چه چیز هایی باعث تحریک، خودزنی و پرخاشگری کودک اتیسم می شود، می توانید در کنترل و درمان این رفتار ها کمک زیادی به کودک نمایید.علت های زیادی برای بروز خشم و پرخاشگری در کودکان اوتیسم وجود دارد.

 موارد زیر مراحل واکنش یک کودک اتیسم به محرک های بیرونی را نشان می دهد:

۱.خاطرات گذشته. خاطرات آزاردهنده‌ ای که درگذشته هستند می توانند محرک های بسیار قوی برای بروز رفتار های پرخاشگرانه در کودکان اتیسم باشند.

۲.رفتار. کودک اوتیسم با رفتار خود به انواع محرک ها واکنش نشان داده و رفتار های پرخاشگرانه و همراه با خشم از خود نشان می دهد.

۳. پاداش رفتار پرخاشگرانه. کودک سعی دارد با پرخاشگری کار ها را پیش ببرد مثلاً با انجام این رفتار ها سعی در ترک محل های تنش زا یا انجام دادن فعالیت های مورد علاقه خود داشته باشد.

آسیب زدن به خود یا دیگران

کودکان اوتیسم نمی توانند بر خلاف سایر کودکان ترس، اضطراب، ناامیدی و خشم خود را به خوبی کنترل کنند.از این رو این واکنش ها را به صورت پرخاشگری و آسیب رساندن به خود نشان می دهند. معمولاً این کودکان در طی این رفتار های پرخاشگرانه لگد می زنند، اشیا را پرتاب می کنند، به سر خود ضربه وارد می کنند، دست خود را گاز می گیرند، دیگران را چنگ می‌ زنند و…

صدمه زدن و حمله کودکان دارای اختلال طیف اتیسم به خود یا دیگران یکی از رفتار‌های شایع و مخرب است که بالا ترین خطر صدمات پزشکی را نیز در بین مشکلات رفتاری کودکان اتیسم دارد.

حدود نیمی از این کودکان، در برهه‌ های متفاوتی از زندگی، اقداماتی در جهت آسیب رساندن به خود را بروز می ‌دهند.در اغلب موارد، مطابق با رشد کودک این رفتارها متوقف می‌ شوند اما در برخی موارد ممکن است مسیر رشد کودک سیر نزولی داشته باشد و خود آزاری با جراحت ‌ها و آسیب ‌های مکرر، بستری شدن در بیمارستان‌ های روانی یا حتی مرگ همراه شود.