آسیب های تلویزیون برای نوزاد

اگر فرزندت از روزها و ماه های اولیه تولد خود، جذب دنیای رنگارنگ تلویزیون شده و چشم از آن بر نمی دارد،این مقاله برای تو نوشته شده است. در اینجا آسیب های تلویزیون برای نوزاد بیان شده است.

تماشای تلویزیون ممکن است سرگرم کننده به نظر برسد، اما این کاری نیست که آنها باید انجام شود تا سرگرم شدن اتفاق بیفتد. اجتناب از تلویزیون در دنیای امروز تقریباً غیرممکن است، وقتی تقریباً هر خانه حداقل یک تلویزیون در خود دارد. حال آن که والدین و مراقبان، اغلب نوزادان را در مقابل تلویزیون قرار می دهند تا آنها را درگیر نگه دارند و بتوانند کارهایی مانند غذا دادن یا تعویض پوشک را انجام دهند.اما همانطور که به نظر می رسد راحت است، خیره شدن نوزادان به تلویزیون می تواند مضر باشد!

 نوزادان می توانند به راحتی جذب تصاویر رنگارنگ و روشن در تلویزیون شوند و ممکن است به آنها معتاد شوند.علاوه بر این، تماشای تلویزیون به احتمال زیاد باعث خیره شدن آنها به صفحه نمایش شده که منجر به عواقب زیادی می گردد که درادامه مفصلا به آن ها می پردازم:

رشد اولیه مغز و آسیب های تلویزیون برای نوزاد

من می شنوم که بسیاری از والدین می گویند: (…اما کودک من آن را دوست دارد!)

 نوزادان ممکن است به رنگ‌های روشن و حرکت روی صفحه‌نمایش خیره شوند، اما مغز آن‌ها قادر نیست از تمام آن تصاویر عجیب و غریب معنا یا مفهوم پیدا کند.

مغز نوزاد حدود 18 ماه طول می کشد تا  به حدی رشد کند که نمادهای روی صفحه نمایش معادل خود را بتواند در دنیای واقعی نشان دهند.آنچه نوزادان و کودکان نوپا بیش از همه به یادگیری نیاز دارند تعامل با افراد اطرافشان است.این بدان معنا نیست که آنها نباید با پدربزرگ و مادربزرگ خود از راه دورگفتگوی ویدیویی داشته باشند، اما وقتی نوبت به یادگیری روزمره می رسد، باید چیزهایی را لمس کنند، تکان دهند، پرتاب کنند و مهمتر از همه چهره ها را ببینند و صدای کسانی را که بیشتر دوستشان دارند بشنوند.

آسیب کجاست؟

مطمئناً، نوزادان و کودکان نوپا از تماشای تلویزیون چیزی عایدشان نمی‌شود، اما اگر به نظر می‌رسد آن را دوست دارند، ضرر آن کجاست؟ اگر برای خوردن غذا مقابل تلویزیون مینشینند و بیشتر از غذای لذیذ خود،معطوف تماشای رنگ ها و جلوه های صفخه نمایش میشوند باید گفت متاسفانه تماشای تلویزیون را حتی بر گرسنگی و نیاز حیاتی بدن خود ترجیح میدهند.

شواهد نشان می دهد تماشای صفحه نمایش قبل از 18 ماهگی اثرات منفی پایداری بر روی رشد زبان و گفتار ،و  مهارت های خواندن و حافظه کوتاه مدت او در آینده ای نه چندان دور کودکان دارد.

همچنین زمان بندی خواب و بیداری کودک دچار مشکلات زیادی خواهد شد.

اگر شما همان چیزی هستید که می خورید، پس مغزشما هم همان چیزی خواهد شد که به او میخورانید یا اصطلاحا تجربه می کنید. سرگرمی های ویدیویی مانند غذای ناسالم ذهنی برای نوزادان و کودکان نوپا عمل میکند و اثرات مخرب آن مادامی که فرزندتان رشد میکند در دورهای رشدی مختلف خود را نشان می دهد.

تعامل اجتماعی

به طور خاص، کودکان طوری برنامه ریزی شده اند که از تعامل با افراد دیگر یاد بگیرند.رقص حالات چهره، لحن صدا و زبان بدن بین یک کودک نوپا و والدین نه تنها زیبا است، بلکه آنقدر پیچیده است که محققان مجبورند این تعاملات را روی ویدئو ضبط کنند و سرعت آن‌ها را کاهش دهند تا همه چیز را ببینند.

هرگاه یکی از طرفین در این ارتباط، کودک یا والدین، در حال تماشای تلویزیون باشد، تبادل نظر متوقف می شود.

یک کودک نوپا از کوبیدن ماهیتابه ها روی زمین در حالی که شام ​​می پزید بسیار بیشتر از تماشای صفحه نمایش برای مدت مشابه یاد می گیرد، زیرا هر از چند گاهی شما دو نفر به یکدیگر نگاه می کنید و تماس چشمی موثرتری برقرار می گردد و منجر به رشد رفتارهای غیرکلامی کودک میشود.

تنها روشن بودن تلویزیون در پس‌زمینه، حتی اگر «هیچ کس آن را تماشا نمی‌کند» برای به تاخیر انداختن توسعه زبان کافی است.

به طور معمول زمانی که کودک نوپا در اطراف والدین خود است، والدین حدود 940 کلمه در ساعت صحبت می کنند.با روشن بودن تلویزیون، این عدد به 770 تا کاهش می یابد.کلمات کمتر به معنای یادگیری کمتر است.

کلام آخر درباره آسیب های تلویزیون برای نوزاد

کودکان نوپا همچنین یاد می گیرند که برای دوره های طولانی توجه کنند، و کودکان نوپایی که بیشتر تلویزیون تماشا می کنند، در سن 7 سالگی به احتمال زیاد در کنترل و هدایت توجه خود دچار مشکل می شوند.

برنامه های ویدیویی دائما در حال تغییر است،همیشه جالب و جذاب است و تقریباً هرگز کودک را مجبور نمی کند با چیزهای خسته کننده تر برخورد کند.در نتیجه تلاش نوزاد برای یادگیری و کشف محیط اطراف خود را به حداقل ممکن می رساند و این به خودی خود عاملی برای ایجاد یک تاخیر در رشد طبیعی او خواهد بود.

بعد از 2 سالگی همه چیز تا حدودی تغییر می کند.در طول سال های پیش دبستانی، برخی از کودکان برخی از مهارت ها را از تلویزیون آموزشی یاد می گیرند.

 نمایش های خوب طراحی شده می توانند سواد، ریاضی، علوم، حل مسئله و رفتار اجتماعی را به بچه ها بیاموزند واز برنامه های تعاملی مانند دورا مکتشف و سسمی استریت بهره بیشتری ببرند(مشابه این برنامه های آمریکایی در شبکه های ملی،به عنوان مثال به برنامه مهد پویا می توان اشاره کرد).  تلویزیون آموزشی بیشترین تفاوت را برای کودکانی که خانه‌شان کمترین محرک فکری و غنی بودن گفتاری را دارد، ایجاد می‌کند.