سلام و خسته نباشید ،
من مادر جانان ( آقا جانان ) چهار ساله هستم از آمریکا . ما یازدهم بهمن 1400 توسط آقای خلیلی عزیز غربالگری آنلاین شدیم . اون زمان جانان سه و نیم ساله بود و تشخیص تاخیر کلام و عدم توجه و تمرکز به دلیل فقر محیطی براش گذاشته شد . همچنین گفته شد که یک سال از سنش عقب تر هست . جانان اعداد ، رنگها ، اشیا ، میوه و حیوان رو بلد بود و کلی شعر می خوند که بعد ما متوجه شدیم که بیشتر اکو می کنه و فقط تکراره . کار درمانی رو با خانم پرچینی نازنین شروع کردیم و همینطور گفتار درمانی با خانم دکتر ملکیان عزیز . امروز بعد از شانزده جلسه از کار درمانی ترخیص شدیم . اول اینکه میخوام از این طریق از تیم خوب خانه رشد تشکر کنم ، از خانم اسدی ، آقای پاشا ، آقای خلیلی و کار درمانگر و گفتار درمانگر پسرم که هر بار با درایت و حوصله سوالاتم رو جواب دادن تشکر کنم و بعد هم از روند دوره یه گزارش براتون بنویسم .
جانان حوصله نشستن و گوش کردن نداشت و کنترل کردنش برای ما خیلی سخت بود خصوصا تو خیابون همیشه باید بدو بدو می کردیم ، ما جرات فروشگاه رفتن نداشتیم چون اصلا حاضر نبود کنار ما راه بره و می خواست خراب کاری کنه ، من هنوز موفق نشده بودم که پسرم رو از پوشک بگیرم ، جانان مداد دست گرفتن بلد نبود ، مداد رو مثل بیل تو دستش می گرفت و فقط خط خطی می کرد ، قیچی دست گرفتن و قیچی کردن بلد نبود و روی خط صاف نمی تونست راه بره . الان پسرم پیش از تولد چهار سالگیش به همه این مهارتها بعد از شانزده جلسه کار درمانی رسیده و حالا خودش دستشویی میره ، خودش غذا می‌خوره ، دوچرخه سواری می‌کنه ، کاغذ و پارچه قیچی می کنه و چشم چشم دو ابرو می کشه . از همه مهم تر ، کنار ما تو خیابون و فروشگاه راه میره ، لی لی رو یه کم بیشتر باید تمرین کنه و اینکه قدرت مداد دست گرفتنش باید بیشتر بشه ، الان پسرم هفته ای یک روز مدرسه فارسی میره و سر کلاس با متانت می‌شینه و خوندن و نوشتن یاد می گیره ، هر چند که جای بچه های دیگه هم حرف می زنه ولی تمرکزش به حدی رسیده که بتونه سرکلاس دو ساعت بشینه و به درسی که بهش داده میشه توجه کنه که این واقعا موفقیت بزرگیه .
در آخر می خوام به این وسیله از خانم پرچینی تشکر کنم که انقدر خواهرانه و مهربانانه و صبورانه ( هر صفت خوبی که بگید در این جمله بی شک جا میشه ) ما رو همراهی و راهنمایی کردند و آموزش دادن و هر زمان که سوال داشتیم خارج از تاریخ جلسات به ما صبورانه جواب دادن و ما رو هر بار بیشتر تشویق به ادامه کردن . فقط یک نمونه از کمک های خانم پرچینی رو میخوام اینجا ازش یاد کنم تا بگم چرا انقدر خوشحالم که این دوران رو با ایشون گذروندم . خانم پرچینی عزیز میدونستن که ما ایران نیستیم و برای اینکه ما بتونیم وسیله یا کتاب مناسبی تهیه کنیم برامون تو سایت های خارجی می گشتن و لینک می فرستادن تا کارمون رو راحت تر کنن .
از آقای خلیلی خیلی تشکر می کنم که خانم پرچینی رو به ما معرفی کردن و راه رو برامون روشن کردن . ما تو این دوران چیزهای زیادی یاد گرفتیم و خودمون هم کنار پسرمون رشد کردیم . مطمئنم دل هممون برای خانم پرچینی تنگ خواهد شد . به امید دیدارتون هستیم . خسته نباشید . آقای خلیلی فکر می کنم شاید بد نباشه که یه توضیح بدم چرا با وجود اینکه آمریکا زندگی می کنم ترجیح دادم با ایران کار کنم و البته شانس آوردم روزگار شما رو سر راه من گذاشت . اول اینکه به کار حرفه ای توی ایران بیشتر از آمریکا اعتقاد دارم چون بارها از دکتر پسرم پرسیدم که مطمئنی که تاخیر کلام نداره و ما نباید به متخصص مراجعه کنیم که گفتن نه تو بچه های دو زبانه عادیه که اصلا عادی نبود و نیست . دوم اینکه من دوست دارم اول پسرم زبان مادری رو یاد بگیره چون این تنها پل ارتباطی با سرزمین و خانوادمه .
