سلام وقت شما بخیر باشه آقای خلیلی ، من مامان ماهور هستم چهار سال و نه ماهه که اواخر اردیبهشت توسط شما غربال شد و نسبت به همسن و سالهای خودش تاخیر داشت و ما رو به آقای امینی برای کار درمانی معرفی کردید . بیست و هشت جلسه با ایشون داشتیم و الان نظر ایشون بر اینه که ارجاع دوره ای بشه و همچنین خواستم یه تشکر ویژه از آقای امینی عزیز بکنم به خاطر صبر ، حوصله و زحمت های بی دریغ و دلسوزانه ایشون ، چقدر با راهنمایی و توصیه های خوبشون به ما کمک کردن و چقدر به من انرژی و امید دادن ، هر چند ما دوست نداشتیم ارجاع دوره ای بشیم ولی نظر ایشون بر این بود که به نفع پسرم هست و ما هم قبول کردیم و باز از شما به خاطر معرفی همچین انسان شریف و کار بلدی سپاسگزارم و از آقای امینی هم هزاران بار ممنون و متشکرم .
یه تشکر ویژه هم بکنم از خانم طهماسبی عزیز ، ما الان جلسه ی هجدهم هستیم با ایشون ، خانم طهماسبی یکی از بهترین ها هستن ، خیلی دقیق ، ریز به ریز و نکته به نکته با ما جلو میرن . ما هر چند که پنج شش جلسه تجربه ی گفتار درمانی هم با یکی از اعضای گروه شما داشتیم ولی میتونم بگم خانم طهماسبی بی نظیرن که الان پسرم داستان گویی داره هر چند کوتاه ولی خیلی بهتر شده ، گفتار خود انگیختش خیلی بهتر شده ، طول جمله از تک کلمه به دو تا سه جمله رسیده و پسرم در وارونگی ضمایر خیلی مشکل داشت که الان شکر خدا هفتاد تا هشتاد درصد بهتر شده .
و اما یه گزارش هم از پسرم بدم خدمتتون ، ماهور توجه و تمرکز خیلی پایینی داشت که شکر خدا خیلی خیلی بهتر شده ، هیچ نوع مهارت حرکتی بلد نبود که الان دو چرخه سواری بلده ، توپ بازی ، فوتبال و گرفتن توپ از راه دور رو هم بلده ، حرکت قیچی تا حدودی خوبه ، جفت پا پریدن عالیه از روی مانع ، شناخت اعداد تا ده و مفهوم و درک اعداد تا ده رو یاد گرفته ، شمارش اعداد تا صد ، خوندن شعر همراه با ریتم ، کشیدن نقاشی در حد آدم ، شناخت کل اشکال هندسی و از همه مهم تر رفتن به دستشویی برای کار کوچیک و مستقل شدن در این امر که یکی از دغدغه های بزرگم بود رو یاد گرفته . آقای خلیلی فکر کنم تا فردا بنوسم باز پیشرفت هست واسه نوشتن ولی چون نمیخوام دیگه بیشتر از این وقت شما رو بگیرم فعلا فکر کنم برای این دفعه کافی باشه و باز از شما به خاطر صبوری و پاسخ دهیتون در تمام مواقع ممنون و متشکرم . ما همچنان ادامه میدیم و من و پسرم ، تمام تلاش خودمون رو با کمک اعضای گروه شما میکنیم تا انشاالله روزی برسه که پسر من هم مثل همسن و سالهای خودش در تمام مسائل نرمال بشه ، به امید اون روز و اینکه ما منتظر کار درمانگر جدیدمون هستیم .
یه مورد دیگه آقای خلیلی که برای من خیلی خوشحال کننده بود خواستم به شما هم بگم این بود که ما جدا از نگفتن پسرم برای دستشویی رفتن که شکر خدا حل شد ، یه چالش دیگمون این بود که ما اگه یه مسیر ده دقیقه ای رو پیاده میرفتیم باید کل مسیر رو باهاش میدویدیم که الان خیلی خوب و نرمال با ما قدم میزنه و اصلا نمیتونست بشینه توی ماشین و حتی اگه مسافت دو ساعت طول می‌کشید کلا سر پا بود ولی آقای خلیلی الان جدا از نشستن توی ماشین اگه مسافت طولانی باشه میخوابه که این اولین تجربمون بود از آرامش پسرم تو ماشین . خدایا شکرت ، ایمان دارم که پسرم کم کم تمام مشکلاتش حل میشه و مطمئنم روزی میرسه که پسرم یکی از بهترین ها میشه . مطمئنم و استفاده از نی که همیشه در حسرتش بودم ، شکر خدا به کمک راهنمایی های خانم طهماسبی عزیز این مشکل هم حل شد و همینطور فوت کردن رو هم یاد گرفت ، من میگم اگه بخوام بنویسم باید تا فردا نوشت ، باز هم ببخشید زیادی طولانی شد .
