اختلال کم توجهی در بزرگسالان اختلالی است که زمان شکل گیری آن به زمان کودکی فرد مربوط می‌شود. به عبارت دیگر اگر کودکی دچار اختلال بیش فعالی (ADHD) شد و مداخلات درمانی انجام نگرفت در بزرگسالی نیز این اختلال ادامه خواهد داشت.
در گذشته اختلال کم توجهی در بزرگسال و کودکان همان نقص توجه با اختصار ADD (Attention Deficit Disorder) بود که به صورت مستقل شناخته میشد. امروزه زیر مجموعه ADHD شناخته می‌شود. ADHD به سه گروه تقسیم می‌شود:
- نقص توجه
- بیش فعالی – تکانشگری
- ترکیبی
در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی (DSM-5) برای هر یک از آن‌ها نشانههایی ذکر شده است که در ادامه توضیح خواهیم داد. اختلال ADHD در 5 الی 8% کودکان در سنین مدرسه وجود دارد. حدود 60% از آن‌ها تا بزرگسالی به آن مبتلا و دچار هستند.
درباره اختلال کم توجهی در بزرگسالان میزان شیوع آن کمتر از نوع بیش فعالی-تکانشگری با ترکیبی است.
اختلال کم توجهی در بزرگسالان و ملاک های تشخیصی
درباره ملاک تشخیصی اختلال کم توجهی در بزرگسالان باید به سابقه فرد در کودکی توجه کرد. اختلال کم توجهی در افراد بزرگسال، یک اختلال روانپزشکی است. مطالعات و تحقیقاتی نیز در زمینه زیستی، آن را اثبات کردهاند. مصرف دوپامین و دخالت چندین قسمت از مغز و قشر جلو پیشانی را می توان نام برد. بر اساس DSM-5 باید 6 نشانه یا بیشتر از نشانههای ذکر شده برای دوران کودکی وجود داشته باشد. همچنین 5 نشانه یا بیشتر از مجموعه آن‌ها برای بزرگسالان به مدت 6 ماه ادامه داشته باشد. البته این نشانهها مناسب سطح رشد کودک نیست.
ADHD در کودکی مانع پیشرفتهای تحصیلی و کسب مهارت می‌شود. اختلال کم توجهی در بزرگسالان مانع دستیابی به یک شغل با ثبات، پیشرفت در کار و زندگی می‌شود. در نتیجه باعث بیکاری، تعارضهای میان فردی و اختلالهای درونی مانند افسردگی و… خواهد شد.
برای دریافت نوبت غربالگری و کارنامه رشد رایگان فرم ذیل را تکمیل نمایید.
بعد از پر کردن فرم زیر منتظر تماس همکاران برای نوبت دهی باشید.
فرم دریافت نوبت غربالگری و کارنامه رشد رایگان (site)
معیارهای تشخیص ADHD و بی توجهی
برای تشخیص اختلال کم توجهی در بزرگسالان، در DSM-5 معیارهایی بیان شده است که به شرح زیر میباشند. در اینجا فقط ملاکهای مرتبط با بی توجهی ADD را ذکر میکنیم. مجموعهای از رفتارهای فراگیر که شامل بی توجهی یا بیش فعالی است. باعث مختل شدن و آسیب رسیدن به تحصیل، عملکرد اجتماعی و شغل خواهد شد. این آسیبها تاثیر مستقیم خواهند داشت.
- بی توجهی:
- اگر کسی با او صحبت کند گویی به او توجه ندارد و حواسش جای دیگری است. حتی زمانی که هیچ محرکی برای حواس پرتی وجود ندارد.
- نمیتواند وظایف شغلی، تکالیف مدرسه و کارها را به صورت مرحله به مرحله و گام به گام انجام دهد و آن‌ها را به نتیجه برساند.
- فرد قادر نیست که توجه خود را متمرکز کند تا بتواند کارهای جدی و حتی فعالیتهای تفریحی را انجام دهد و حفظ کند.
- عدم توجه به جزئیات از روی بیدقتی بوده و منجر به اشتباهاتی در تکالیف مدرسه و مسئولیتهای شغلی می‌شود.
- محرکهای بیاهمیت مانند سر و صدای خیابان و… به راحتی حواس او را پرت می‌کنند.
- فعالیت و کارهایی که باید به صورت روزانه انجام دهد را به راحتی فراموش میکند.
- عدم توانایی فرد در نظم دادن به فعالیتها در بخش‌های مختلف مشهود است.
- از فعالیتهایی که ذهن را درگیر میکند اجتناب میکند.
- لوازم ضروری مختلف را گم میکند.
- بیش فعالی-تکانشگری: با مراجعه به تشخیصهای DSM-5 میتوانید آن را مطالعه نمایید.
همه موارد ذکر شده به نحوی در کودکان و بزرگسالان ممکن است مشاهده شوند. البته در زمینه تحصیلی، روابط اجتماعی و شغلی به صورت های مختلف بروز می‌کنند.
علل و عوارض اختلال کم توجهی در بزرگسالان
در اختلال کم توجهی در بزرگسالان مانند اکثر اختلالها، برخی عوامل در بروز آن نقش دارند (علت یا منشا اختلال). گفتیم که مهمترین علت آن اختلال در پایه عصبی است که به رشد مربوط می‌شود. عامل ژنتیک (نقش ارث) نیز می‌تواند یکی از دلایل باشد. محیط نیز یکی از علتها شناخته می‌شود که شامل موارد متعددی است.
اختلال کم توجهی در بزرگسالان دارای عوارضی است که در زندگی و فعالیت روزانه (کوتاه مدت و بلند مدت) خود را نشان میدهند. البته اگر اقدامات درمانی صورت نگیرد. عوارضی مانند:
- فرد عملکرد ضعیفی در تحصیل و دستیابی به شغل مناسب خواهد داشت. در نتیجه بیکار خواهد بود یا کارهای فصلی و روزانه را انجام میدهد.
- در روابط اجتماعی، دوستانه و حتی خانوادگی ضعیف و حتی ناپایدار خواهد بود.
- سوء مصرف مواد مخدر و الکل از دیگر عوارض این اختلال هستند.
- مشکلات مالی از دیگر تبعات آن در بلند مدت خواهد بود.
