کاردرمانی کودکان برای راه رفتن

کاردرمانی کودکان برای راه رفتن

کاردرمانی یکی از رشته های علوم توانبخشی می باشد. کاردرمانگر ابتدا مشکلات ذهنی و جسمی مراجع را مورد بررسی قرار داده و سپس تاثیراتی که این مشکلات بر زندگی فرد می گذارند را یافته و از طریق یک برنامه هدفمند به مراجع کمک می کند تا برای انجام کارهای روزمره خود به حداکثر استقلال ممکن برسد. کاردرمانی کودکان برای راه رفتن یک روش درمانی است که در آن از تکنیک های خاص تمرینی و جسمی توسط کاردرمانگر استفاده می شود.

 کاردرمانگر با تسلط بر مباحث آناتومی، فیزیولوژی و همچنین روانشناسی به مراجع برای کسب مهارت های حرکتی کمک می‌کند. کودکان به صورت طبیعی و حدوداً تا یک سالگی به مرحله راه رفتن می رسند اما در این بین ممکن است به دلایل مختلفی همچون آسیب دیدگی، بیماری و ضعف عضلانی پروسه راه رفتن کودک دچار مشکل یا تاخیر شود. در اینجاست که کاردرمانی برای راه رفتن کودک اهمیت می‌یابد و کاردرمانگر پس از ارزیابی دقیق، برنامه ای متناسب با شرایط کودک طراحی و اجرا می کند.

چگونگی چرخه راه رفتن در کودکان

 لحظه ای که پای کودک به زمین میرسد_ لحظه که وزن بدن کودک روی پایش قرار می‌گیرد_ لحظه که مرکز ثقل کودک در حال جدا شدن از زمین است.

 تمامی این مراحل توسط کاردرمانگر بررسی و ارزیابی شده و مشکلات هنگام راه رفتن کودک نیز بررسی می شود.

 کاردرمانی کودکان برای راه رفتن و عوامل موثر

 راه رفتن کودکان به میزان تقویت شدگی عضلات در آن ها، هماهنگی عضلات با یکدیگر و تکامل سیستم عصبی ربط دارد. پس از به دنیا آمدن نوزاد مدت زمانی طول میکشد تا ماهیچه های درگیر در راه رفتن به قدرت کافی برسند و کودک توانایی هماهنگ کردن عضلات مختلف با یکدیگر را به دست آورده و ایستادن و راه رفتن را یاد بگیرد. به همین دلیل است که نوزادان ابتدا نشستن را یاد می‌گیرند، سپس غلت زدن، چهار دست و پا رفتن و در آخر نیز راه رفتن را یاد می گیرند.

کاردرمانی کودکان برای راه رفتن

 علل راه نیفتادن کودکان

 راه رفتن در کودک مستلزم چند چیز می باشد. اول اینکه عضلات پای کودک به اندازه نگه داشتن وزن بدنش قوی شوند. و دوم اینکه کودک حفظ تعادل بدن خود را یاد بگیرد. راه رفتن کودک بیش از هر چیز به آناتومی اندام و ژنتیک کودک ربط دارد. بچه هایی با پاهای کوتاه به دلیل اینکه زودتر موفق میشوند تعادل بدن شان را حفظ کنند از بچه هایی که پاهای بلند دارند زودتر راه می افتند. همچنین بچه های لاغر زودتر از بچه های تپل راه می افتند به این دلیل که عضلات پاهایشان زودتر توانایی تحمل وزن آن ها را پیدا می کند.

 اگر والدین کودک، در کودکی خود دیر راه افتاده باشند احتمالاً فرزندشان نیز این تاخیر را خواهد داشت.

 زمان راه افتادن برای کودکان زودرس را باید از ۹ ماهگی آن ها محاسبه کرد و نه از زمان تولدشان.

 اگر کودک در مراحل حرکتی قبلی هم دچار تاخیر بوده مثلاً گردن گرفتن یا شروع به نشستن در کودک با تاخیر مواجه بوده، اغلب برای راه رفتن او نیز تاخیر مشاهده خواهد شد.

 گاهی نداشتن هیچگونه کمک برای راه رفتن باعث تاخیر در راه رفتن کودک می شود.

 کودک برای راه رفتن باید قبل از هر چیزی انگیزه داشته باشد. زیاد بغل کردن کودک توسط اطرافیان و محصور کردن کودک در خانه و فضا های بسته این انگیزه را از او می‌گیرد.

چه کودکانی باید تحت کاردرمانی برای راه رفتن قرار بگیرند؟

 روش های کاردرمانی کودکان برای راه رفتن، با توجه به اینکه کدام نوع اختلال در کودک وجود دارد، متفاوت است. این اختلالات به سه گروه کلی تقسیم می شوند:

۱. اختلالات جسمی: فلج مغزی، سندروم داون، مشکلات تعادلی، عوارض ناشی از تشنج، اختلالات عصبی_عضلانی، اختلالات مادرزادی

۲. اختلالات ذهنی: کم توانی ذهنی، بیش فعالی، اوتیسم، مشکلات حافظه، اختلالات مربوط به یادگیری، مشکلات رفتاری_ شناختی

۳.اختلالات روانی: هذیان و بی قراری، اسکیزوفرنی

مداخلات کلی در کاردرمانی کودکان برای راه رفتن:

مداخلات کاردرمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:

 تقویت عضلات تنه  لگن و پا_ تمرینات تعادلی_ تمرینات حس عمقی_ از بین بردن رفلکس های مزاحم در فرایند حرکت و راه رفتن_ کمک به کودک جهت طی کردن نمودار رشدی نرمال_ استفاده از تکنیک های تسهیل‌گری و مهاری_ تجویز انواع کفش های طبی و ارتوز ها_ آموزش به والدین

 برخی از تمارین کاردرمانی کودکان برای راه رفتن

۱. کودک را به صورت چهار دست و پا روی زمین بگذارید. یک هدف مثل اسباب بازی مورد علاقه او در فاصله یک متری قرار دهید. با استفاده از دو دست خود ناحیه لگن کودک را گرفته و لگن به پایین او را از زمین بلند کنید و کودک را تشویق کنید با کمک دست هایش به جلو حرکت کند.

 این تمرین موجب تقویت و هماهنگی عضلات گردن بازوها و شانه کودک می گردد.

۲. اسباب بازی مورد علاقه کودک را در نزدیکی او و کمی بالاتر از سرش نگه داشته و او را تشویق کنید برای گرفتن آن از جای خود بلند شود.

۳. در این تمرین شما پشت کودک ایستاده و دست های او را از بالا بگیرید و او را به آرامی، قدم به قدم با هدایت دست ها به جلو ببرید.

۴. کودک را در حالت ایستاده قرار دهید و پشت کودک بنشینید. یک پای کودک را روی زمین گذاشته و پای دیگر را روی زانوی خود قرار دهید.پس از ۳۰ ثانیه تمرین را برای پای پای دیگر تکرار کنید.

۵. از کودک بخواهید که به صورت مداوم حرکت پنجه-پاشنه را انجام دهد. به این شکل که ابتدا روی پاشنه و سپس روی پنجه پای خود برود. بسته به توان کودک به طور میانگین ۳۰ مرتبه این حرکت را تکرار کند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تماس و مشاوره