علائم اوتیسم شدید چیست؟ اختلال اوتیسم طیفی از اختلالات رشدی عصبی است که عمدتا با علائمی همچون نقص در مهارتهای اجتماعی، کلامی و غیر کلامی، اصرار بر یکنواختی و علایق محدود، حرکتهای تکراری و کلیشه ای، عدم همدلی و ارتباط چشمی و گستره دیگری از نشانه ها مشخص میگردد. این علائم در کودکان مبتلا به اوتیسم به اشکال و شدت های متفاوتی بروز می کند.
چرا آگاهی از علائم اوتیسم در سطوح مختلف مهم است
اوتیسم اختلالی مادام العمر است و سراسر زندگی فرد را در برمیگیرد. بنابراین آگاهی از علائم اوتیسم و ارزیابی و مداخله به هنگام، تاثیر بسزایی در بهبود شرایط فرد مبتلا خواهد داشت. آگاهی از شرایط کودک مبتلا به اوتیسم حمایت های خاص مورد نیاز را فراهم خواهد کرد. بر اساس تحقیقات انجام شده حدود یک سوم از والدین بیان کردند که علائم اوتیسم را در سن کم و نوزادی فرزندشان مشاهده کردند در نتیجه علم نسبت به علائم اوتیسم می تواند به عنوان زنگ خطر نجات عمل کند.
دسته بندی های انواع اوتیسم
دسته بندی های مختلفی برای اختلال طیف اوتیسم در نظر گرفته شده است که برخی قدیمی و برخی جدید هستند؛ به طور مثال دسته بندی هایی براساس ریشه بیماری- انواع اختلال- سطوح بیماری
امروزه همه موارد زیبر مجوعه «اختلالات طیف اوتیسم» هستند.
- تقسیم بندی اوتیسم براساس ریشه اختلال:
- اختلال در زبان: ممکن است اوتیسم باعث مشکل در گفتار شود و فرد برخی از توانایی های زبانی خود را از دست بدهد و یا با اختلال زبانی مواجه باشد.
- اختلال در هوش: نقص در عملکردهای هوشی و شناختی نیز می تواند یکی از عوامل باشد.
- اختلال رفتاری: نابسامانی های عصبی باعث بروز اختلالات رفتاری و الگوهای رفتاری تکراری و کلیشه ای می شود.
- اختلال ژنتیکی: همراهی اوتیسم با اختلالات دیگر مانند انواع سندرم ها
- تقسیم بندی اوتیسم بر اساس نوع اختلال:
- درخودماندگی
- اسپرگر
- اختلال فراگیر رشد PDD
- اختلال فروپاشی دوران کودکی CDD
درخودماندگی
درخودماندگی یا اوتیسم کلاسیک معمولا اولین موردی است که با شنیدن اوتیسم به آن اشاره خواهد شد . در دسته بندی جدید اختلالات طیف اوتیسم بسیاری از انواع آن زیرمجموعه همین دسته هستند. از علائم در خودماندگی، توانایی پایین در برقراری ارتباط و وجود رفتارهای کلیشه ای و تکرار شونده است.
سندرم اسپرگر(AS)
نوعی اختلال رشدی عصبی است که مشکلاتی در تعامل اجتماعی و ارتباطات غیرکلامی دارند ولی نسبت به اختلال اوتیسم علائم کمتری دارند. وجود رفتارهای تکراری و علایق محدود نیز از مشخصه های این اختلال است. این کودکان مشکلات زبانی چشمگیری ندارند و از نظر سطح هوشی در درجه قابل قبولی قرار دارند. اما همچنان در برقراری ارتباط با مشکل مواجه هستند.
اختلال فراگیر رشد(PDD)
گروهی از اختلالات که با تاخیر در رشد چندین مهارت و عملکرد اساسی از جمله تعاملات اجتماعی و برقراری ارتباط مشخص می شوند. این اختلال از آسپرگر شدیدتر و از اوتیسم خفیف تر است و در زیرمجموعه اختلالات طیف اوتیسم قرار می گیرد.
اختلال فروپاشی دوران کودکی
نادر ترین و شدید قسمت از طیف این اختلال است. این کودکان مهارت های مختلفی که کسب کرده اند را از دست می دهند و به شدت پسرفت می کنند.
سطوح مختلف اوتیسم چیست
1. اختلال طیف اوتیسم سطح ۱
اختلال سطح ۱ دارای علائم خفیف هستند و مهارتهای تعاملی قابل قبولی دارند ولی در درک شوخی ها و کنایات دچار مشکل هستند، همچنین در آغازگری یا دوست یابی نیز با چالش روبرو هستند اما به طور کل ممکن است بتوانند به حدی از استقلال شخصی دست یابند.
2. اختلال طیف اوتیسم سطح 2
افراد مبتلا به اوتیسم در این سطح نیاز به حمایت قابل توجهی دارند و تاخیر در مهارت های گفتار و زبان، مشکلات ارتباطی و عدم انعطاف پذیری نسبت به تغییرات به وضوح قابل مشاهده است.
3. اختلال طیف اوتیسم سطح 3
شدید ترین سطح این اختلال است که نیاز به حمایت حداکثری و کامل دارد. در این سطح کودک مشکلات فراوانی در برقراری ارتباط و سازگاری با شرایط دارد و ممکن است هرگز به گفتار دست نیابد.
علائم اوتیسم شدید چیست؟
اوتیسم شدید یا سطح سه یا اوتیسم با عملکرد پایین علائم واضح تری خواهد داشت به طور مثال:
1.فقدان مهارت های ارتباطی متناسب با سن
2.مشکل در ایجاد و درک تعاملات کلامی و غیرکلامی
3.تمایل بسیار کم و یا عدم تمایل به بودن در اجتماع و تعاملا با دیگران
4.مشکل شدید در انعطاف و تغییرپذیری
5.مشکلات شدید به دلیل نقص در توجه و تمرکز یا تمرکز بیش از حد به مسائلی عجیب
6.مشکلات حسی بیش از حد
7.مشکلات تغذیه ای به دلیل مشکلات حسی
8.مشکل در گفتار و زبان و تاخیر بیش از حد در این حیطه
علائم اوتیسم شدید و علل ابتلا
عوامل مختلفی ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشند که هنوز به طور قطعی تایید نشده اند. این عوامل شامل عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی است.
عوامل ژنتیکی: بسیاری از دانشمندان بر این باورند که ژن ها از عوامل اصلی بروز اوتیسم هستند و کودکانی که سابقه خانوادگی اوتیسم داشتند در معرص خطر بالاتری قرار دارند.
عوامل محیطی: مصرف داروها، الکل و دخانیات یا قرار گرفتن در معرض الودگی ها و سموم در زمان بارداری نیز احتمال بروز این اختلال را افزایش می دهد.
تشخیص اوتیسم
توجه داشته باشید که وجود یک یا دو مورد از علائم بالا برای تشخیص اوتیسم کافی نیست. هیچ آزمایش پزشکی خاصی برای تشخیص قطعی اوتیسم وجود ندارد و برای تشخیص صحیح، متخصص باید با توجه به مسیر رشد طبیعی کودکان در هر سنی تعامل و ارتباطات کودک را مشاهده کند و پس از مصاحبه با والدین و مراقبین تشخیص دهد و مشاورات لازم را ارائه دهد. گرچه اوتیسم درمان قطعی ندارد ولی شناسایی زودهنگام و اقدام مناسب بسیار اهمیت دارد.
روش های درمانی اوتیسم شدید
روش درمانی خاصی برای درمان اوتیسم شدید وجود ندارد با این وجود پیشنهاداتی در جهت کاهش و تعدیل علائم این سطح از اوتیسم مطرح شده است که شامل برخی موارد زیر است:
- بررسی شرایط جسمی و مشکلات حسی : بهبود رژیم غذایی فرد مبتلا با توجه به نیاز های خاص او
- آموزش مهارت های ارتباطی : بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم شدید به گفتار نمی رسند در نتیجه برای برقراری ارتباط می توان روش استفاده از کیبورد یا صفحه ارتباطی را آموزش داد.
- ایجاد محیط مناسب و حداکثر ثابت : از آن جایی که کودکان مبتلا به اوتیسم مخصوصا در سطح شدید در صورت تغییر محیط دچار استرس بیش از حد و بی قراری می شوند در نتیجه کنترل شرایط محیطی توصیه می شود.
- درمان های غیردارویی : مراجعه به گفتاردرمانی و کاردرمانی در اولویت اقدامات قرار دارد.
- درمان های دارویی : به تشخیص پزشک متخصصص ممکن است داروهایی در جهت کاهش یا رفع مشکلات بی خوابی، پرخاشگری، اضطراب تجویز شود.
بازتاب: گفتار درمانی ، پلی برای بهبود ارتباط و زبان | پایگاه خبری تحلیلی انصاف نیوز
تشکر