اوتیسم اختلالی مادام العمر است و علائم آن در بزرگسالی نیز ممکن است مشاهده شود. شناخت این علائم می تواند در درک این افراد در جامعه کمک کننده باشد و شرایط حمایت اجتماعی و شغلی را برای آن ها فراهم کند. البته تشخیص اوتیسم در بزرگسالی با چالش هایی روبرو است که در ادامه به آن ها می پردازیم اما ابتدا باید علت اوتیسم در بزرگسالان را بدانید.
علت اوتیسم در بزرگسالان
محدودیت در ارتباطات و دوست یابی : ایجاد و حفظ روابط در افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم با چالش روبرو است. مشکلات نوبت گیری، گوش کردن و درک احساسات در این افراد آن ها در دوست یابی نیز دچار مشکل خواهد کرد.
مشکلات ارتباط غیرکلامی : بدلیل عدم توانایی این افراد در برقراری تماس چشمی یا استفاده و درک اشارات یا بیانات چهره ای نیز با مشکل روبرو می شوند.
اختلال یکپارچگی حسی : افراد مبتلا به اوتیسم واکنش های بیش از حد یا کمتر از حد به محرک های حسی نشان می دهند که این اختلال می تواند منجر به مشکلات اجتماعی در افراد اوتیستیک بزرگسال شود. ملاقات با افراد جدید و قرار گرفتن در معرض تجربیات جدیدی از بو،صداها و نور می تواند باعث پریشانی آن ها شود در نتیجه این افراد معمولا از تعامل با افراد جدید یا قرار گرفتن در محیط های جدید اجتناب می کنند.
نبود تئوری ذهن و همدلی : درک احساسات و دیدگاه های دیگران در موقعیت های مختلف در برقراری ارتباط با آن ها نقش بسزایی دارد که این مسائل در افراد مبتلا به اوتیسم آسیب دیده است. افراد مبتلا به سختی می توانند نظرات و احساسات دیگران را پیش بینی یا درک کنند و در روابط خود دچار کشمکش خواهند شد.
علائم اوتیسم در بزرگسالی
رفتارهای کلیشه ای و تکراری: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم رفتارهای روتین و کلیشه ای خاصی را به طور مداوم تکرار می کنند. به طور مثال حرکات خاص دست، پا و یا سر در شرایط خاص.
عدم انعطاف پذیری و نیاز به داشتن روتین های مشخص: افارد مبتلا به اوتیسم با انجام روتین های روزمره خاص و مقاومت نسبت به تغییر آن ها آرامش می گیرند به طور مثال؛ سفر رفتن را دوست ندارند، غذا یا رستوران های جدید را امتحان نمی کنند، از تعامل با افراد جدید دوری می کنند، از مسیر رفت و امد خاصی استفاده می کنند و در صورت بهم خوردن این روتین ها احساس ناخوشایندی را تجربه می کنند.
مشکلات خواب و اضطراب: بیش ار ۷۰ درصد افراد مبتلا به اوتیسم از مشکلات خواب رنج می برند. اضطراب نیز یکی دیگر از مشکلات شایع این افراد می باشد.
نقص در درک شوخی ها، استعارات و ضرب المثلها: افراد مبتلا به اوتیسم در درک کنایات و استعارات با مشکل روبرو خواهند شد.
اوتیسم در بزرگسالان چه زمانی شروع می شود؟
بسیاری از افراد تصور می کنند که اوتیسم در کودکی به طور کامل درمان می شود، اما باید این تصور اشتباه را تصحیح کرد. اوتیسم درمان کامل و قطعی ندارد و یک اختلال مادام العمر است در نتیجه تا بزرگسالانی علائم خود را نشان می دهد و چالش هایی را برای فرد مبتلا به همراه دارد.
علت اوتیسم در بزرگسالان چیست؟
علت مشخص و ثابتی برای اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد ولی علل احتمالی زیادی برای بروز آن مشخص شده است. عوامل ژنتیکی و محیطی هر دو می توانند در این اختلال دخیل باشند.
نقش ژنتیک در اختلال اوتیسم
یک ژن به تنهایی عامل بروز لکنت نیست بلکه چندین ژن متفاوت درگیر هستند. ژن ها بر نحوه ارتباط و عملکرد مغز موثر هستند و شدت اوتیسم را مشخص می کنند. جهش های ژنتیکی احتمال بروز اختلال طیف اوتیسم را افزایش می دهند.
- جنسیت: احتمال ابتلای پسران ۴ برابر بیشتر از ابتلای دختران است.
- سابقه خانوادگی: خانواده هایی که کودک مبتلا به اوتیسم دارند، خطر تولد کودک دیگر دارای این اختلال افزایش می باید.
- سایر اختلالات: کودکان دارای بیماری های خاص و سندرم ها در خطر ابتلای بیشتری هستند.
نقش محیط در اختلال اوتیسم
برخی محققان بیان کردند که عفونت های ویروسی، مصرف برخی داروها، آلودگی هوا و مسمومیت ها می تواند خطر بروز اوتیسم را افزایش دهد. افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم با مشکلات زیادی دست وپنجه نرم می کنند که کمتر به آن ها توجه شده است. بسیاری از افراد هستند که در کودکی به دلیل شرایط مختلف تشخیص اوتیسم نگرفتند و سپس در بزرگسالی تشخیص داده شده اند. افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم نیازهای متفاوتی دارند. ممکن است گفتار نداشته باشند و به حمایت های ویژه نیازمند باشند، برخی نیز ممکن است در سطح خفیف باشند و تا حدی به استقلال رسیده باشند.
درمان اوتیسم در بزرگسالی
درمان های اوتیسم در بزرگسالی شامل کاهش رفتارهای نامناسب و غیرعادی و بهبود ارتباطات اجتماعی و کمک به افزایش استقلال آن هاست:
- دارودرمانی: در جهت کاهش اختلالات خلقی، مشکلات خواب و اضطراب داروهای تجویز می شوند.
- گفتاردرمانی: در جهت بهبود روابط اجتماعی و ارتباط کلامی و غیرکلامی
- کاردرمانی: درجهت افزایش توانایی انجام فعالیت های روزمره و استقلال
- رفتاردرمانی: اصلاح رفتار در موقعیت های مختلف
