همانطور که قبلا در تعریف اتیسم بیان شد، اتیسم یک بیماری نیست بلکه یک اختلال است که شامل طیفی از علایم و نواقص ارتباطی، اجتماعی، رفتاری و … است که زندگی فرد مبتلا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در واقع اختلال طیف اتیسم به خودی خود کشنده نیست و طول عمر فرد را کوتاه‌تر نمی‌کند، اما عوارض و علایم ناشی از آن ممکن است زندگی فرد را تحت تاثیر گذاشته و طول عمر او را کوتاه‌تر نماید. اگر می خواهید بدانید طول عمر افراد مبتلا به اتیسم چقدر است در ادامه مطلب با خانه رشد همراه شوید.
شدت این علایم و میزان تاثیر آنها بر طول عمر یک فرد مبتلا بستگی به آموزشی دارد که خود او و مراقبانش دیده‌اند که کیفیت زندگی او را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است زودتر بمیرند
این مساله واقعیتی است که ممکن است متاثر از دلایل و عوامل زیادی باشد. یکی از مهمترین دلایل این مساله می‌تواند این باشد که به صورت کلی افرادی که در طیف اتیسم قرار دارند، نسبت به دیگران امید به زندگی کمتری دارند و به همین دلیل بیشتر از دیگران به بیماری‌های عصبی، صرع و … مبتلا می‌شوند.
در واقع شرایط زندگی این فرد به گونه‌ای است که ممکن است او را به سمت انزوا بکشاند و همین مساله امید او را کمتر میکند. تحقیقات محققان نشان داده که افراد دارای اتیسم امید به زندگیشان به طور میانگین ۴۹ تا ۶۱ سال است و به همین دلیل ممکن است کمتر از افراد عادی عمر داشته باشند.
یکی از مهمترین عواملی که موجب کاهش طول عمر افراد دارای اتیسم میشود، خودکشی است. تحقیقات نشان داده که 14 درصد کودکان اتیستیک در نهایت ممکن است دست به خودکشی بزنند.
افسردگی و اضطراب در طول عمر افراد مبتلا به اتیسم
در میان علایم اتیسم، افسردگی و اضطراب یکی از مهمترین عوارضی است که می‌تواند سلامت روانی فرد را تحت تاثیر گذاشته و به طبع آن طول عمر او را کوتاه‌تر نماید. افراد دارای اتیسم به دلایل فراوانی ممکن است با سطح اضطراب و افسردگی بالایی دست و پنجه نرم کنند و زندگیشان به شدت تحت تاثیر این مساله باشد.
غریزه آدمی آمیخته به تمایل به ارتباط با دیگران است و تصور کنید یک فرد اتیستیک به دلایل مختلف در طول زندگی شخصی و اجتماعی از این مساله محروم باشد. طبیعتا این مساله در مرور زمان می‌تواند بیماری‌های روحی و روانی مختلفی از جمله افسردگی را در این فرد ایجاد کند.
همچنین از آنجایی که نوع و شکل بروز مشکلات روانی در افراد دارای اتیسم نسبت به افراد عادی متفاوت است، ممکن است تشخیص آن برای متخصص مربوطه سخت باشد و همین مساله کار را برای این افراد سخت تر و سخت تر کند.
در کنار خودکشی که ممکن است به دلیل افسردگی و اضطراب در این افراد رخ دهد، میزان سکته قلبی نیز در افراد مبتلا به اتیسم زیاد است. همچنین استرس و اضطراب به خودی خود می‌تواند مشکلات جسمی دیگری نیز برای افراد مبتلا به اتیسم به بار بیاورد. تحقیقات نشان داده میزان بروز مشکلات کلیوی و گوارشی در افراد دارای اتیسم از افراد عادی بیشتر است و مجموعه این مسائل طول عمر این افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
سایر عوامل
افراد دارای اتیسم ممکن است به دلایل زیادی طول عمرشان کوتاه تر از افراد عادی باشد. این اختلال به خودی خود علایم جسمی به خصوص ندارد، اما در شرایطی فرد ممکن است از مشکلات جسمی متعددی رنج ببرد و در عین حال به دلیل قرار داشتن در طیف اتیسم توانایی بیان آن را نداشته باشد. طبیعی است که این شرایط ممکن است در طول زمان به کاهش قوای بدنی و جسمانی فرد مبتلا به اتیسم بیانجامد و در نهایت طول عمر او را کمتر و کمتر کند.
همچنین در تحقیقی مشخص شده افراد دارای اتیسم نسبت به دیگر افراد تمایل بیشتری به آب دارند و همین مساله موجب شده درصد بیشتری از افراد دارای اتیسم نسبت به سایر افراد به دلیل غرق شدن جانشان را از دست دهند.
عوامل موثر بر افزایش طول عمر افراد اتیستیک
همانطور که گفته شد، تحقیقات نشان داده که 14 درصد از کودکان دارای اتیسم در نهایت به واسطه خودکشی عمرشان کوتاه تر از حالت عادی شده و جان خود را از دست می‌دهند. یکی از دلایل این مساله اضطراب بالایی است که افراد اتیستیک در روابط روزمره خود تجربه می‌کنند. این اضطراب می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد که یکی از مهمترین آنها عدم توانایی کودک و فرد اتیستیک در برآورده کردن خواسته هایشان می‌باشند.
کودک دارای اتیسم باید از ابتدای کودکی تحت آموزش مناسب قرار گیرد و با دریافت خدمات توانبخشی، کیفیت زندگیش افزایش یافته و طول عمرش بیشتر و بیشتر شود.
در واقع یک کودک دارای اتیسم در مسیر دریافت خدمات توانبخشی در درجه اول، مشکلات حسی اش (بیش حسی یا کم حسی) به عنوان یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده اضطراب برطرف میشود. در کنار آن کودک با دریافت آموزش‌های گفتاردرمانی، یاد می‌گیرد که تعامل مثبت تری با محیط اطراف ایجاد کند و راحتتر خواسته هایش را برطرف کند. مجموعه این شرایط در کنار هم می‌تواند عمر فرد دارای اتیسم را بیشتر و مفیدتر از قبل نماید.
