من مامان محمدحسین هستم ، پسرم شش سالشه . کار درمانگر خانم صمدی عزیز و گفتار درمانگر خانم پوریاری عزیز هستند . با توجه به تشخیص اوتیسم پسرم و نداشتن کلام ، ما با کادر درمانی خانه رشد شروع به کار کردیم و با گذشت هشت جلسه ، توکل بر خدا و همت و تلاش خانم صمدی عزیز و خانم پوریاری عزیز ، پسرم پیشرفت های خوبی داشته .
محمدحسینم ترس از ارتفاع داشت که خدا رو شکر کمتر شده ، درکش نسبت به بعضی از مسائل بهتر شده ، روی یک پا نمیتونست بایسته ولی خدا رو شکر الان میتونه ، نخ و مهره رو چشم بسته هم میتونه بندازه 😉 ، دستور پذیریش عالی شده ، تقلید حرکات بدنی و دهانی اصلا نداشت ولی الان خدا رو شکر داره ، گیره زدن به لباسها رو خوب یاد گرفته ، تماس چشمیش خیلی خوب شده ، بعضی از صدا ها رو پیش خودش زمزمه میکنه ، با دو دستش نمیتونست توپ پرت کنه ولی الان میتونه ، تشخیص اینکه تو آینه خودش رو ببینه نداشت ( یعنی اونی که داره تو آینه میبینه خودشه ) که الان خدا رو شکر به این تشخیص رسیده و پرتاب توپ رو از فاصله دو متری هم انجام میده که خیلی عالی شده .
خدا رو همیشه شاکرم که تیمی حرفه ای مثل شما رو سر راه ما قرار داد . از تک تک کادرتون ممنون و سپاسگزارم و بدونید که من و همسرم هر وقت پیشرفت های پسرم رو میبینیم اول از خدا و بعد همیشه از تیم خوبتون به خوبی یاد میکنیم و براتون دعا میکنیم که همیشه تو تک تک لحظات زندگیتون موفق و سربلند باشید . سپاسگزارم از خانم صمدی عزیز و خانم پوریاری عزیز بابت صبوری و مهربونیشون و دست تک تکشون رو از همین جا می بوسم ، باشه روزی که بتونم جبران زحمات کنم . ممنونم آقای خلیلی به خاطر وجود نازنینتون که دل تک تک خانواده ها رو شاد میکنید . 🙏🙏🙏🙏🙏
