اوتیسم چگونه ایجاد می شود ؟ اتیسم اختلال رشدی است و بر نحوه تعاملات و ارتباطات فرد با دیگران و همچنین نحوه یادگیری و رفتار او تاثیر می گذارد.
اوتیسم اختلالی مادام‌العمر است و قابل درمان نمی باشد بلکه می‌توان فرد را پشتیبانی کرده تا با روش های حمایتی زندگی بهتر و با کیفیت تری داشته باشد.
افراد مبتلا به اوتیسم اغلب در برقراری ارتباط و ایجاد ارتباط عاطفی و اجتماعی با مشکلاتی رو به رو هستند. آن ها ممکن است برخی اطلاعات حسی مانند صدا ها و بو ها را متفاوت از دیگران پردازش کنند و همین امر ممکن است باعث بروز برخی رفتار ها و خصوصیات در آن ها شود.
تشخیص اتیسم:
تا کنون هیچ آزمایش پزشکی مانند آزمایش خون، تصویر برداری، و… در تشخیص اختلال اتیسم شناخته نشده است. متخصصان و درمانگران برای تشخیص این اختلال، به رفتارها و سیر پیشرفت کودک بر اساس استاندارد های موجود توجه می کنند. اتیسم را می توان در ۱۸ ماهگی و گاهی در سنین پایین تر نیز تشخیص داد. اما تشخیص قطعی در سن ۲ سالگی و توسط متخصص و یا درمانگر آشنا به غربال و تشخیص اتیسم اتفاق خواهد افتاد. با این حال در مواردی ممکن است این اختلال تا سنین مدرسه تشخیص داده نشود. این تاخیر می تواند آسیب های جبران ناپذیری را برای کودک به همراه داشته باشد.
خصوصیات مشترک اختلال اتیسم:
عدم تماس چشمی_ تاخیر در مهارت های گفتاری و ارتباطی_ وابستگی شدید به روتین های زندگی_ ناراحتی های شدید نسبت به تغییرات جزئی_ واکنش های غیر منتظره به صدا ها، بو ها، نور و لمس_ عدم درک احساسات و عواطف دیگران_ تمرکز وسواسی بر اشیا و علایق خاص_ وجود رفتار های تکراری و کلیشه‌ای_ عدم واکنش به نام خود تا ۱۲ ماهگی_ عدم اشاره به اشیا تا ۱۴ ماهگی
چه افرادی بیشتر به اوتیسم مبتلا می شوند؟
جنین پسر.این اختلال در پسران سه الی چهار برابر بیشتر از دختران دیده می شود.
کسانی که خواهر یا برادر و یا خویشاوند نزدیک مبتلا به اوتیسم دارند.
کودکانی که نارس متولد می شوند.
کودکان دارای مشکلات ژنتیکی مانند سندروم دان و سندروم x شکننده.
کودکانی که پدر و مادر آن ها در سنین بالا هستند.
اوتیسم چگونه ایجاد می شود؟
پاسخ به این پرسش چندان کار آسانی نخواهد بود چرا که دانشمندان هنوز نمی دانند که دقیقا چه چیزی منجر به بروز اوتیسم می شود. اوتیسم از یک ژن یا یک سبک زندگی خاص نشات نمی گیرد بلکه ناشی از تعامل بین چندین عامل مختلف می باشد.
نکته مهم و قابل توجه که درباره علت بروز اوتیسم وجود دارد این است که ژنتیک در بروز این اختلال نسبت به عوامل محیطی نقش موثر تری خواهد داشت بنابراین احتمال بروز اوتیسم در کودکانی که خواهر یا برادر مبتلا به اوتیسم دارند، بسیار بیشتر از سایرین است.
اگر فرد دچار اختلالات ژنتیکی مرتبط مانند سندروم x شکننده، سندروم رت و توبروز اسکلروزیس باشد احتمال ابتلا به اوتیسم در او افزایش می یابد.
نقش ژن در بروز اوتیسم:
ژن نقش مهمی را در بروز اختلال اتیسم ایفا می کند تا جایی که میزان ارثی بودن اختلال اتیسم ۸۰ درصد تخمین زده شده است. این به آن معناست که اگر یکی از دوقلو های همسان مبتلا به اتیسم باشد، احتمال ابتلای دیگری به اوتیسم ۸۰ درصد خواهد بود. این احتمال در دوقلو های ناهمسان که نیمی از دی ان ای بین آن ها مشترک است به ۴۰ درصد می رسد.
طبق تحقیقات انجام شده امروزه می دانیم که دوز خاصی از ژن با بروز اوتیسم در ارتباط است.البته صد ها ژن می توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند. ممکن است تفاوت های ژنتیکی از طریق والدین به کودک به ارث برسند یا به صورت خود به خودی در اسپرم و تخمک یا در نطفه رخ دهند.
غالبا کسانی در معرض خطر در نظر گرفته می شوند که خویشاوندان درجه یک مبتلا به اوتیسم داشته باشند.
به هر روی هیچ وقت نمی توان احتمال دقیق بروز این اختلال را مشخص کرد. همچنین داشتن خطر ژنتیکی ابتلا به اوتیسم لزوما به معنای احتمال صد درصدی مبتلا شدن فرد نیست.
نقش عوامل محیطی در بروز اوتیسم:
بدخی از عوامل محیطی خطر ابتلا به اوتیسم و بروز این اختلال را افزایش می دهند.این عوامل مربوط به دوران بارداری و نوزادی کودک است که ممکن است روی رشد مغز فرد تاثیر گذار باشد.
عواملی مانند زایمان زودرس، وزن کم نوزاد هنگام تولد، دیابت و فشار خون بالای مادر حین بارداری و ابتلا به انواع عفونت ها در دوران بارداری می تواند خطر بروز اوتیسم را افزایش دهد. بالا بودن سن پدر نیز به دلیل افزایش احتمال وقوع جهش های ژنتیکی می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. و همچنین برخی شواهد حاکی از آن است که ارتباط مستقیمی میان قرار گرفتن مادر در حین بارداری و یا خود کودک در معرض هوای آلوده و آلاینده ها با خطر ابتلا به اوتیسم وجود دارد.
نقش واکسن در بروز اوتیسم:
برخلاف تصوراتی که در گذشته وجود داشته، هیچ ارتباطی میان واکسیناسیون و بروز اوتیسم وجود ندارد.
واکسن تنها یک ابزار قدرتمند است که کودک را در برابر ابتلا به بیماری های خطرناک ایمن می کند.
عوامل پیش از زایمان موثر در بروز اوتیسم:
طبق اعلام مرکز کنترل بیماری، مصرف دارو هایی مانند تالیدومید یا والپروئیک اسید حین بارداری می تواند علت بروز اوتیسم بوده یا احتمال ابتلا به آن را افزایش دهند. برخی تحقیقات نشان داده اند که مصرف دارو های ضد افسردگی حین بارداری احتمال ابتلا به اوتیسم را افزایش می‌دهند که البته این نتایج هنوز قطعی نیستند.
عوامل دیگری که می تواند با افزایش احتمال بروز این اختلال مرتبط باشد، می توان به انواع عفونت ها، بیماری های خود ایمنی، دیابت و فشار خون بالای مادر اشاره کرد. احتمالاً دلیل تاثیر این عوامل ناشی از التهاب به وجود آمده و واکنش ایمنی بدن به جنین در حال رشد باشد. همچنین به نظر می‌رسد که ارتباط معناداری بین اتیسم و بارداری مجدد در کمتر از یک سال پس از سقط وجود دارد.
برخی شواخد نشان داده اند که مصرف ویتامین های پیش از زایمان که شامل فولیک اسید، ویتامین ب ۹ و ویتامین دی می باشند می تواند در پیشگیری و کاهش احتمال ابتلا به اوتیسم تاثیر گذار باشد.
